vrijdag 26 mei 2017

Prosciutto voor een bijzondere gelegenheid.

Restaurant.

Vaak heb ik gedroomd over een eigen restaurant. Koken is mijn passie en ik vind het heerlijk om mensen te laten genieten van een maaltijd die ik zelf bedacht en gemaakt heb. Nou, die droom is uitgekomen: ons eigen 'ristorante' is vanaf nu open. Ons eigen huiskamer-restaurant, op een van de mooiste plekjes in Mercatello sul Metauro. 












Toen we vier jaar geleden onze Agriturismo begonnen kregen we vanuit het dorp al vrij snel de vraag: 'Gaan jullie ook een restaurant beginnen?' Natuurlijk wilden we dat graag, maar onze casa was er nog niet helemaal goed op ingericht. Maar daar is dit voorjaar verandering ingekomen. Na een grondige verbouwing kunnen we nu ook gasten ontvangen die niet bij ons logeren. We hebben mooie en sfeervolle 'sala da pranzo' toegevoegd aan onze bestaande eetkeuken. Binnen hebben we nu plaats voor 20 gasten en buiten voor nog eens 15 gasten 'sotto tettoia'. Ik ben erg blij met het resultaat. Nu kan ik me nog meer met mijn passie 'koken' bezig houden. 





Bezoek.

Deze week zouden mijn ouders op bezoek komen samen met mijn broer en schoonzus. Daar verheugde ik mij enorm op, maar helaas door omstandigheden ging het bezoek op het laatste moment niet door. Maar ik weet zeker dat ze later deze zomer alsnog mijn restaurant komen bekijken. 

Prosciutto.

Om het bezoek van mijn familie en de opening van mijn restaurant te vieren had ik gepland om onze prosciutto aan te snijden. De prosciutto hangt al 16 maanden in onze cantina te rijpen en te drogen. In januari 2016 hebben we samen met onze Engelse vrienden uit Sestino een varken gekocht, uitgebeend en verwerkt tot Italiaanse lekkernijen. Een hele klus voor zo'n stel onervaren 'slagers'. Maar ook een prachtige ervaring en het resultaat mag er zijn. Kruidige worstjes, lonza, cappo colla, pancetta, salsicce en natuurlijk ook kruidige salami's. Maar ik heb ook traditionele Drentse en Groningse worst gemaakt. Kan prima in Italië. Natuurlijk hou je naast al het mooie vlees ook lardo en strutto over. Maar daar kan ik ook iets heel lekkers mee maken op typisch Marchigiaanse wijze. De achterham hebben we in z'n geheel in de gekruide pekel gezet. Na twintig dagen draaien, kruiden in-masseren en verzorgen mocht onze prosciutto uit de pekel-bak. Daarna hebben we hem opgehangen op een koele en donkere plek in onze cantina om te rijpen en te drogen. En toen kon het lange wachten kan beginnen.  













We hebben bijna 2 dagen met het vlees gewerkt om worst, salami's en andere Italiaanse vleessoorten te maken. We hebben veel geleerd en we zijn een mooie ervaring rijker. En het resultaat was heerlijk. Het meeste vlees is op, maar onze prosciutto van ruim 7 kilo, hing nog te rijpen. 

Laten we het maar eens proberen. 





Prosciutto is een vast onderdeel van mijn anti-pasti. Heerlijk dun gesneden, pittige plakjes lekker vlees, op een mooie plank met een fijn stuk brood en goede olijfolie erbij. 

                                

Een anti pasti met prosciutto doet het altijd goed. Natuurlijk kun je deze traditioneel serveren met meloen, maar er zijn veel meer heerlijke variaties. We zullen nog een stukje prosciutto bewaren voor het volgende bezoek van mijn familie. Maar wel een beetje opschieten hoor......




En voor de lezers van mijn blog: als jullie ook zo houden van een bijzonder voorgerecht volgt hier een lekker en smakelijk recept.


Recept: Prosciutto met roomkaas en rucola




Ingrediënten: 

4 plakjes prosciutto ham
roomkaas evt. met kruiden
enkele blaadjes rucola 
pijnboompitten

Bereiding:

Pijnboompitten in een droge koekenpan roosteren. Een plakje prosciutto in tweeën snijden en besmeren met roomkaas. Leg er een paar blaadjes rucola op en verdeel er wat pijnboompitten over. Nu oprollen en mooi opmaken op een bord. Serveren met brood, goede olijfolie en een glas Verdicchio.




Buon apetitto.

vrijdag 19 mei 2017

Op de markt is...

De markt

Toen ik nog een baan had in NL ging ik eigenlijk zelden naar de markt. Boodschappen doen was een wekelijkse verplichting en het moest vooral snel en makkelijk. De vraag 'markt of supermarkt' hield me helemaal niet bezig. Ik had niet eens tijd om over die vraag na te denken, ook niet in het weekend. Sporten, huis schoonmaken, werk, afspraakjes met familie en vrienden, de kinderen. Mijn zaterdag was zo voorbij. 
Nog steeds zit ik op zaterdag geen duimen te draaien, maar voor de weekend boodschappen ga ik gezellig naar het dorp. Tegenwoordig ga ik bijna iedere zaterdagochtend naar de markt op de piazza in Mercatello. Tussendoor even een caffè bij Rinaldi of bij Pieve d'Ico en ondertussen en beetje bijkletsen met de dames uit het dorp. En daar geniet ik echt van. 


Sfeer

De markt in Mercatello is klein, gezellig en er is een heel relaxte sfeer. Er zijn kraampjes met kleding, potten & pannen, schoenen en natuurlijk een kraam met delicatessen. De markt is ook zeker een plek om mensen te ontmoeten en om de laatste nieuwtjes en roddeltjes te horen. Het is dan ook altijd druk op de piazza Garibaldi op zaterdag. Mensen komen niet alleen naar de piazza om boodschappen te doen, maar vooral voor de ontmoeting en een praatje. Of om een krantje te lezen in de bar. Daarna samen een kopje koffie of, iets later op de ochtend, een 'aperativo' voordat ze de lunch gaan gebruiken.

Rechtstreeks van de boer

Een marktkraam die ik zeker altijd bezoek is die van de groenteboer. Hij heeft een ruim assortiment met goede en verse producten. Vaak heeft hij producten van eigen land of van lokale boeren in zijn kraam liggen. En vaak ook regionale variëteiten die ik niet ken. Ik ben altijd nieuwsgierig en ik wil graag alles weten en leren. Als ik groente of fruit zie liggen, wat ik niet ken (en dat komt toch nog regelmatig voor), dan krijg ik een uitgebreide uitleg. Wat het is, hoe het heet en hoe ik het moet bereiden. En meestal neem ik het dan ook mee. Nadat ik heb afgerekend krijg ik altijd nog wat extra bleekselderij, een paar wortels en en een hand vol peterselie erbij. Ik vroeg me in het begin af waarom ik dit toch steeds kreeg. Maar blijkbaar is dit heel gebruikelijk. Het is extra service van de groenteboer. Men gebruikt het om groentebouillon te maken. Deze week heb ik de voor mij onbekende Monniksbaard gekocht. In Italië heet het Barba di Frate of Agretti. In deze tijd van het jaar is dit een hele populaire groente, die in salades, maar ook als warme groente, wordt gegeten. Het wordt geteeld op zilte grond en wordt daarom ook wel de Italiaanse zeekraal genoemd. 


Kopje koffie

Soms gaat Jolein ook mee naar het dorp. Meestal gaat ze dan werken in het plaatselijke restaurant. Maar voor die tijd nemen we samen gezellig even tijd voor een heerlijk cappuccino of espresso in de bar. Voor een aperativo is het ons nog iets te vroeg. Als we weer thuis komen ga ik de boodschappen opruimen en iets lekkers maken van de nieuwe groente.


Recept: Insalata Barba di frate (Monniksbaard)

Ingrediënten:

1 bosje Barba di frate
60 g zwarte olijven
1 citroen
1 teentje knoflook
1 el kappertjes op azijn, afgespoeld
1 bosje peterselie
olijfolie extra vergine
zout en peper

Maak eerst de dressing. Hiervoor de peterselie en knoflook fijnsnijden. Rasp de helft van de citroenschil en meng met de peterselie en knoflook.
Hak de olijven en kappertjes fijn en voeg ook toe aan de peterselie. Voeg als laatste sap van een halve citroen en 4 el olijfolie toe en breng de dressing op smaak met peper en zout.
Blancheer de Barba di frate kort in gekookt water met iets zout. Laten schrikken in koud water en goed laten uitlekken. Meng de Barba di frate nu met de dressing en laat de salade minimaal een half uur marineren in de koelkast. Haal een half uur voor het serveren de salade uit de koelkast om de smaak beter tot zijn recht te laten komen.



Buon appetito!

vrijdag 12 mei 2017

Nieuwe bewoners


Afgelopen woensdag hebben zes nieuwe bewoners hun intrek genomen in het kakel-hok van Ca'Betania. Sinds we vorig jaar ons mooie kippenhok hebben gebouwd, zijn we gestart met 10 kippen. Drie bruine, drie zwarte en 4 witte kippen. Al vrij snel begonnen ze goed te leggen en voor we het wisten hadden we meer dan genoeg eieren voor ons vieren. Ik vind het prachtig en het is een feest om iedere dag een paar keer naar m'n kippen te lopen en eieren te rapen. Heerlijk zo'n vers eitje bij het ontbijt, voor het bakken en koken en natuurlijk voor het maken van verse pasta.













Roofvogels

Nadat het gastenseizoen voorbij was, hebben we de kippen meer ruimte gegeven en over het hele erf laten scharrelen. Zo hebben we onze eigen vrije uitloop kippen. Boris vond het prima en de eieren werden iedere dag dikker en aanvankelijk ook talrijker. Maar ieder voordeel heeft z'n nadeel. Al vrij snel kregen ook de roofvogels onze kippen in het vizier. Dat hadden we niet verwacht. Toen de bomen kaal begonnen te worden, hadden de rovers vrij spel. 
Soms zagen we de kippen over het erf rennen naar hun hok, of doken ze allemaal onder de struiken. Tot ik op een dag een paniekerig gekakel hoorde. Ik ging snel naar buiten en bij de ingang van de groentetuin zag ik een gewonde witte kip liggen. Ik zag nog net een enorme vogel wegvliegen, die onze kip had aangevallen. Een slangenarend. Prachtig beest, daar niet van, maar absoluut geen vegetariër.
Ik heb de kip snel naar het hok gebracht maar zag wel dat zij erg gewond was. De volgende ochtend was de kip dood. Na deze kip volgden er nog een paar aanvallen van de roofvogels op onze kippen. De witte gingen als eerst. Aan het eind van de winter hadden we nog maar vier kippen. Twee bruine en twee zwarte. Vorige week hebben we de bewegingsruimte voor de kippen weer ingeperkt tot hun eigen kippenrennetje. Van vrij uitloop kippen zijn het nu weer gewone scharrelkippen geworden. En we hebben er zes bijgehaald. Drie bruine en drie zwarte. Geen witte kippen meer voor ons. We gaan ze goed verzorgen en hopen ook weer op tien eieren per dag.

En het slangenarend paartje heeft, zoals ieder jaar, weer een nest in de buurt. Maar gelukkig zijn er genoeg reptielen om hun jongen te voeden. De kippen zijn voorlopig veilig onder het bladerdak.











Kennismaken

's Avonds hebben we de nieuwe kippen bij de andere kippen in het hok gezet. We hadden gewacht tot het donker was, want dan blijven ze mooi rustig. Dus de echte kennismaking kwam de volgende ochtend bij zonsopkomst. Goeiendag wat een herrie. Dan heb je geen haan nodig om wakker te worden. 




Pikorde

De zes nieuwe kippen werden belaagd door de vier die we al hadden. Oké, ik snap dat ze moeten uitvechten wie de baas is, maar ik had even het gevoel dat ik moest ingrijpen. Er is ook bij kippen sprake van een pikorde. En deze werd duidelijk met heel veel gekibbel vastgesteld. Inmiddels is de rust weer een beetje teruggekeerd. Wat mij betreft maken ze zich vanaf nu druk om de dingen die er echt toe doen...eieren leggen.












We maken het voor onze kippen zo comfortabel mogelijk, zodat ze veel eieren gaan leggen. Deze eieren serveren we 's ochtends bij het ontbijt. Maar ook gebruik ik ze om voor al mijn baksels en om pasta te maken. Maar weet je wat ook erg lekker is? Sabayon!


Recept: Sabayon



Ingrediënten voor 6 personen:

250 g suiker
2 1/2 dl witte wijn
6 eidooiers


Bereiding:

Zet een pan met water op waarin je de sabayon au bain marie kunt bereiden. Suiker en eieren in een metalen kom doen en luchtig kloppen. Wijn toevoegen en goed doorroeren. Als het water kookt de kom op de pan plaatsen en al roerend de sabayon verwarmen tot het de juiste dikte heeft. De kom mag het water niet raken. 

Serveren:

  • Warm serveren met een Italiaanse lepelbiscuit (lange vinger).
  • Koud serveren in coupes met een rozet slagroom.
  • Als warme saus bij roomijs of vers fruit .



Buon appetito!

vrijdag 5 mei 2017

Bijna af.



Zo, en nu begint het leukste deel van de verbouwing voor ons: de afwerking. In het begin maak je eigenlijk alleen maar rommel en stof. Toen kwam het deel dat we weer aan het opbouwen waren. Ik vond het toen al mooi worden. Maar nu met de afwerking wordt steeds mooier en het is bijna af. 




Huiskamer restaurant.
Ik vind verven en sausen een erg leuk bezigheid. Je ziet meteen resultaat. Ik had een paar mooie kleuren uitgezocht voor de muren. En met flesjes inkt heb ik zelf een kleur gemaakt voor de schouw. 
Bert is meer van de techniek. Hij wilde een paar waterleidingen wegwerken die uit het plafond komen en de muur in gaan. Deze leidingen zitten op een hele opvallende plek in ons nieuwe huiskamer restaurant en het is zeker geen sieraad aan de wand. Weghalen is geen optie en omleggen zou weer heel veel hak en breekwerk met zich meebrengen. Bert kwam met het plan om er een kast om heen te bouwen, om zo deze leidingen aan het zicht te onttrekken. Hij had iets bedacht met een flessen- en glazen rek of zoiets. Een kast waar ik dan ook nog weer van alles op kon zetten en aan kon hangen. Ik had geen idee wat hij precies in gedachten had. En als ik heel eerlijk ben zag ik een kast, zo hoog tegen de muur en aan het plafond, met allerlei plankjes en schapjes, niet zo zitten. Beetje gemeen, maar ik zei daar niets over en dus ging Bert aan het werk. Zonder tekening, maar met het idee in zijn hoofd. 




Sfeervol.
Hij had er erg veel lol in, maar hij had een klein probleempje. De muur was, zoals het meeste hier in huis, alles behalve recht of waterpas. Daar moest de kast tegenaan gebouwd worden en dat betekende voor hem veel passen en meten. Met af en toe wat hulp en opbouwende kritiek van Bram werd zijn idee zichtbaar. En ik moet toegeven ik heb me behoorlijk vergist in hem. Hij heeft er iets moois van gemaakt. Wat een kast moest worden om een paar leidingen weg te werken, werd een zelf ontworpen prachtige en sfeervolle wijnkast. Trots op mijn meubelmaker.


Om de nieuwe houtkachel te kunnen stoken moest er ook nog een nieuwe schoorsteen op het dak geplaatst worden. Er stonden er al 2 op, dus eentje meer moet geen probleem zijn. Ik vind het een prachtig gezicht: een huis met zoveel schoorstenen. En Bert kan meteen de antenne van het dak halen, want ook dat is geen sieraad en we gebruiken 'm toch niet meer. De schoorsteentjes in onze regio hebben een typische vorm en opbouw. Ze geven sfeer en uitstraling aan het huis Ca'Betania. Dat zie je vooral als je in die oude stadjes loopt en je over de daken kan kijken. Prachtig. 


En lekker eten.
Bert is 's avonds met de jongens op het dak aan het werk en toen ben ik de keuken ingedoken. Metselen is niet mijn ding en al helemaal niet boven op het dak. Ik ga koken, want daar heb ik namelijk wel verstand van. En na een dag van werken en school willen ze graag lekker eten.
Deze week heb ik een klassieker voor jullie. Als je een gerecht wilt maken waarvan je van je stoel af valt, dan kook je Boeuf Bourguignon.


Recept: Boeuf Bourguignon

Ingrediënten voor 10 personen:

200 gram gerookt ontbijtspek, in dobbelsteentjes
75 ml zonnebloemolie
40 gram tomatenpuree (blik)
2 kilo rundernek, in stukken van max. 3 cm dik
50 gram bloem
2 tenen knoflook, geperst
3 blaadjes laurier
5 takjes tijm
500 ml rode wijn
600 ml runderbouillon
1 rode ui, gesnipperd
50 ml olijfolie
500 gram champignons
zout en peper


Bereiding: 

Bak de spekdobbelsteentjes uit in de zonnebloemolie in de braadpan, zeef het spek uit het vet en bewaar beide. Bak de tomatenpuree even op in de braadpan (ontzuren) en zet apart. Bestuif het rundvlees met bloem, bestrooi met zout en peper en bak het aan in de spekvet-olie mix in dezelfde braadpan. Voeg uitgebakken spek, knoflook, laurier, tijm, tomatenpuree, rode wijn en bouillon toe. Breng de boeuf tegen de kook aan en laat het vlees anderhalf uur stoven. Smoor de ui glazig in de olijfolie, voeg champignons toe, bak rondom bruin en voeg toe aan het vlees. Laat de boeuf nog 15 minuten door garen en breng op smaak met zout en peper. Serveer de boeuf direct of laat deze afkoelen. Verwarm later zachtjes op het vuur of 20 minuten in een op 180 °C voorverwarmde oven.
Meestal wordt het geserveerd met gekookte aardappelen, maar die kun je ook vervangen door witte rijst of beboterde pasta. Geef er als groente sperzieboontjes of verse doperwtjes bij. Wij vinden het ook heerlijk met een goed stuk brood en een groene salade. Super combinatie.


Geniet ervan, met een lekker glas rode wijn!

Buon appetito!