Onze smul tuin

Een moestuin

Voor een mooie moestuin moet je wel groene vingers hebben. Daar ben ik inmiddels na 3 jaar op onze agriturismo wel achter gekomen. Er komt heel veel bij kijken om mooie vruchten, kruiden, groenten en andere gewassen te kweken. En het is best arbeidsintensief, omdat bijna alle planten een andere verzorging nodig hebben. Bovendien groeien er veel meer planten dan ik gezaaid heb. Hoewel ze soms prachtig bloeien, wil ik toch liever geen onkruiden tussen mijn rijtjes. En deze onkruiden groeien onder alle omstandigheden, terwijl we alles uit de kast moet halen om de gewenste planten groot te krijgen en op tijd klaar te hebben. Je kunt het niet helemaal aan de natuur overlaten. Maar ik krijg steeds meer ervaring en vind het ontzettend leuk om in onze 'orto' te werken. Het geeft me heel veel voldoening.

Zaaigoed

Beetje afhankelijk van het weer begin ik eind maart of begin april met vóórkiemen van diverse zaadjes. Bert heeft voor mij een mooie broeibak gemaakt, waar ik ruimte heb voor alle potjes met zaaigoed. Ik heb ook een mooie werktafel. Zo hoef ik niet op mijn knieën te zitten om de honderden potjes te vullen met tomaten, sla, andijvie, courgettes, kool en nog veel meer lekkers. 

Planten

En als dan eindelijk mei is ...geduld is niet mijn sterkste kant...maar ik mag gaan uitplanten. Ik heb voor mezelf al een indeling gemaakt wat waar moet komen te staan. Maar vaak verandert dat ook op het moment dat ik aan het werk ben in de tuin. Wat ook een probleem is van mij...ik heb altijd te veel plantjes. Als ik in het vroege voorjaar bezig ben te zaaien dan denk ik altijd dat ik te weinig zaai. Maar dus met het gevolg dat ik gewoon altijd te veel plantjes heb. Bert vraagt mij vaak of ik voor de hele buurt zaai. Natuurlijk komt niet altijd alles op en er gaat ook wel eens wat dood. Soms dan geef ik ze of te veel of te weinig water, en als het dan echt gaat groeien...komen de slakken of andere hongerige kruipers. En toch blijf ik het leuk vinden.

 

Oogsten

Omdat we soms al in november kunnen zaaien, kunnen we ook vroeg oogsten. De tuinbonen (fave) zijn altijd heel vroeg. Maar dit jaar hebben ze het niet erg goed hebben gedaan vanwege een bladluizenplaag. We hadden de luizen wel met brandnetelwater besproeid, maar daar waren ze niet erg van onder de indruk. Vrijwel iedereen in de streek verbouwd hier z'n eigen tuinbonen en in de oogsttijd zit men op te scheppen over de grootte, de hoeveelheid en de smaak. Met dat opscheppen hebben we dit jaar maar niet meegedaan, alhoewel we toch wel een aantal kilo mooie bonen hebben geoogst.

Traditie

In onze streek hebben ze een hele mooie eet-traditie. Volgens deze traditie worden de tuinbonen rauw gegeten tijdens het doppen. De hele familie zit om de tafel en de tuinbonen worden gezamenlijk gedopt en gegeten. Ze dippen de fave in olijfolie en daarna in geraspte Parmezaanse kaas. Samen met een lekker stuk focaccia en een goed glas wijn is dit een heerlijke traditie. Smaakt prima, maar je kan er nog veel meer mee. 

Recept: Tuinbonen met Buratta kaas

Burrata betekent letterlijk ‘boterachtig’ in het Italiaans. En dat is geen gekke naam, want deze kaas smelt echt op je tong. Het is een verse kaas die in feite een mix is tussen mozzarella en room. Meestal wel verkrijgbaar in de betere supermarkten of een delicatessenzaak. De tuinbonen anti-pasti is ideaal als starter om een goede Italiaanse maaltijd mee te beginnen.

Ingrediënten voor 4-6 personen: 
1 bol buratta (mozzarella kan ook)
150 g dubbel gedopte tuinbonen
goede olijfolie extra vergine
zout en peper

Bereiding:
Dop de tuinbonen dubbel tot je ongeveer 150 g hebt. Blancheer ze heel kort en heet en gezouten water en spoel af in koud water. Laat ze uitlekken, eventueel iets droog deppen met keukenrol en schenk er dan wat olijfolie over en breng op smaak met peper en iets zout. Leg de bol buratta op een bord en snijd hem open. Het binnenste deel is heerlijk zacht en zal er iets uitlopen. Verdeel de tuinbonen over de buratta en besprenkel met olijfolie en iets Parmezaanse kaas.
Serveer er een lekker vers en donkerbrood (eventueel geroosterd) bij.




Wij hebben een hele grote groentetuin. En nu eind juni kunnen we volop oogsten. Alles komt natuurlijk tegelijk en dus moet een groot deel van de oogst bewaard worden voor een later moment. Gelukkig hebben we een grote vriezer, maar mijn buurvrouwen hebben ook veel traditionele bewaartips voor mij. Hierdoor kan ik het hele jaar door koken met de opbrengsten uit onze eigen tuin. 
Ben je nieuwsgierig...kom dan eens bij ons logeren om van al het lekkers te proeven. En heb je voor mij een leuk recept laat het me dan weten. Stuur een reactie op deze blog van jouw recept. Ik ben namelijk ook erg nieuwsgierig naar jullie ideeën.






Ons erf staat ook vol met allerlei soorten fruitbomen. Daarover volgende week meer. Maar ik deel alvast een foto met jullie.

  

Bel fine settimana.

Zomer in het glas.

Zomers drankje

Al een aantal weken is het weer hier geweldig. Strak blauwe luchten, heerlijke dagtemperatuur en zwoele nachten. Af en toe een onweersbui. Kortom een mediterrane 'zomer'. Daar kunnen wij en ook onze gasten enorm van genieten. Bij de Italiaanse zomer hoort een lekker zomers drankje...Aperol Spritz. Terwijl onze gasten de mooie omgeving van onze agriturismo verkennen nemen we even de tijd voor de 'siesta'. Even ontspannen en afkoeling zoeken in ons zwembad. Uiteraard met prachtig uitzicht en een heerlijk drankje.

Aperol Spritz: het razend populaire aperitiefje

Een traditionele Italiaanse aperitivo is Aperol. Maar dit zo populaire drankje is niet door de Italianen bedacht maar door de Oostenrijkers. Want toen Oostenrijkse soldaten eind achttiende eeuw Noord-Italië bezetten, vonden ze de lokale wijnen veel te sterk. Dus vroegen ze de obers de wijn aan te lengen met water. Al snel hadden de soldaten het niet over ‘aanlengen’ maar over ‘injecteren’. In het Duits: ‘spritzen’. Dus eigenlijk is Spritz gewoon aangelengde wijn. Niet echt een drankje voor stoere soldaten, zou je zeggen. Meer een drankje voor watjes. Het echte succes kwam pas na de oorlog. Ieder huishouden had een fles Aperol in huis en in elke bar werd dit hippe sinaasappeldrankje geschonken. Het wordt ‘on the rocks' gedronken, maar het meeste wordt het geserveerd als Spritz: een mix van Aperol, prosecco en mineraalwater. Een schijfje sinaasappel maakt het af. 

Un po' di storia

De eerste aperitivo-bars ontstonden rond 1800, toen er in Milano en in steden als Torino, Firenze en Venezia een ware café-hype bestond. Ruim 100 jaar later verspreidde de trend zich ook in de rest van Italia, doordat het een gewoonte werd om even af te spreken voor de lunch of het diner om een aperitivo te drinken.
Opvallend is dat Italianen, naast lekker eten, dol zijn op bitter. Dit klinkt misschien tegenstrijdig - in de natuur is bitter immers een waarschuwing voor giftig - maar is eigenlijk heel logisch! Bittere drankjes zijn de beste dorstlessers. En hoe hoger de temperatuur, des te meer de dorst gelest moet worden. Daarnaast wordt de eetlust het beste opgewekt door een aperitief met zo min mogelijk suiker en een hoog alcoholpercentage: esatto, inderdaad, bitter!

Aperitivo

Het is typisch Italiaans om voor het eten, zowel voor il pranzo, lunch, als la cena, diner, een aperitivo te nuttigen. In Italia is de Aperol Spritz een regelrechte hit, maar ook Prosecco of een glaasje witte wijn is een heerlijk aperitiefje. Bij de aperitivo gaat het in het algemeen om een alcoholisch drankje vergezeld van lekkere hapjes. Een aperitivo is op de eerste plaats lekker en gezellig. Maar een Italiaan zou geen Italiaan zijn als hij ook aan dit gebruik geen bijzondere, gezonde, betekenis hecht. Waar de digestivo na de maaltijd wordt genuttigd om de vertering een handje te helpen, ‘opent' de aperitivo de maag en bereidt deze zo de darmen voor op de komende maaltijd. Waar of niet.....baat het niet, dan schaadt het niet!

Voor de lekkere trek...

Een aperitivo is natuurlijk niet compleet zonder een lekker hapje. Stukjes kaas met augurk of een bitterbal met mosterd zul je in de Italiaanse bar niet terugvinden. Op de bar worden vaak hele buffetten, vaak gratis, uitgestald met stuzzichini salati, zoute borrelhapjes, tramezzini, sandwiches etc. Dankzij het grote scelta, aanbod, van de aperitivo-hapjes kiezen Italianen er soms zelfs voor om de maaltijd in te wisselen voor een uitgebreid aperitief-moment! Maar de echte Italianen weten natuurlijk wel beter: zij genieten eerst van een aperitivo, en schuiven dan aan tafel om met famiglia e amici te genieten van een verrukkelijke maaltijd!

Recept: Aperol Spritz 

Er bestaat geen eenduidige samenstelling voor een Aperol Spritz . Er bestaan talloze variaties per plaats of op smaak van de lokale barman. De ingrediënten zijn over het algemeen Aperol, droge witte mousserende wijn (prosecco of spumante) en bronwater. De hoeveelheden lopen nogal uiteen maar de meeste recepten houden het op een verhouding van 1 deel Aperol, 1 deel prosecco, 1 deel bronwater. 

Bereiding:

Doe wat ijsblokjes in het glas en schenk de Aperol erbij, schenk de prosecco en het bronwater erbij in de gewenste verhoudingen.
Snij dunne schijfjes van de sinaasappel en doe deze in het glas of op de rand.

De lunch

En terwijl onze gasten intens gelukkig aan een Aperol Spritz nippen, ben ik in de keuken bezig om een heerlijke maaltijd voor te bereiden. En op de achtergrond hoor ik het geroezemoes en praten van onze gasten. Lekker onder onze tettoia, genieten van de warmte en het mooie uitzicht, echt een geweldige plek voor een aperitivo. Zo geweldig dat – eerlijk gezegd – elke Aperol Spritz hier heerlijk zou smaken. Voor de lunch serveer ik een heerlijke salade die past bij deze warme dag.

Recept: salade met gebakken spekjes en gepocheerd ei.

Ingrediënten  voor 2 personen:

Sla (bv. botersla of friséesla)
100 gram spek, liefst zelf in reepjes gesneden
1 sjalotje
2-3 eetlepels azijn
1 flinke theelepel mosterd
Peper en zout
2 hele verse eieren
2 boterhammen (mogen wat ouder zijn)
Plantaardige olie

Bereiding:

Dit recept bevat niet veel ingrediënten of moeilijke technieken, maar er is wel een aantal stappen die je goed moet doorlopen. Want je weet: hoe simpeler het gerecht, hoe belangrijker het is dat alle componenten perfect zijn. Snijd de boterhammen in vierkante stukjes en rooster in een koekenpan of in de oven met wat olie, peper en zout tot krokante croutons. Zet opzij. Snijd daarna het spek. Je wil niet zulke dunne reepjes als die men in de supermarkt kant-en-klaar verkoopt. Het is juist lekkerder om wat dikkere stukjes te hebben. Koop daarom het liefst een blok spek (vaak verkocht als zuurkoolspek, zonder zwoerd). Bak de spekreepjes in een grote koekenpan op niet al te hoog vuur, langzaam heel mooi goudbruin. Doordat je het langer bakt, zal het vet beter smelten – en die heb je nodig voor de dressing. Snipper het sjalotje zo fijn mogelijk. Haal het spek uit de pan en laat uitlekken op keukenpapier; zorg dat het vet in de pan blijft! Bak hierin op medium-laag vuur het gesnipperde sjalotje mooi glazig en héél licht goudbruin. Giet vervolgens de gehele inhoud van de pan – de sjalot met al het vet – in een kommetje.Klop in een grote kom 2-3 eetlepels azijn en 1 flinke theelepel mosterd los met een garde. Doe de gebakken sjalot en het vet erbij en klop verder. Eventueel kun je nog plantaardige olie toevoegen om er een dikkere dressing van te maken. Giet dit in een dunne straal erbij en blijf kloppen. Breng het geheel op smaak met peper en zout. Leg de sla alvast in de kom op de dressing, maar hussel het nog niet door. Pocheer de eieren. Houd ongeveer 3 tot 4 minuten aan voor een mooie lopende dooier. Pocheer de eieren in zacht kokend water met een scheutje azijn. Gebruik hele verse eieren. Voeg de uitgebakken spekjes en krokante croutons toe aan de grote kom salade en hussel alles goed door. Serveer met de gepocheerde eieren.

Buon apetitto.

Gastblog: una settimana fantastica a Ca Betania!

Of ik een verhaaltje wilde schrijven over onze week op Ca'Betania vroeg Aaltje...Certo! Er is immers genoeg leuks te vertellen over deze fantastische plek. Het is vandaag vrijdag de laatste dag van onze vakantieweek. Morgen vliegen we weer huiswaarts. Voldaan en met mooie herinneringen. Dat voldane gevoel kun je gerust letterlijk nemen, want wat hebben wij weer genoten van de heerlijke kookkunsten van Aaltje.

Op familiereis
Drie jaar geleden kwamen mijn man en ik hier voor het eerst. Het jaar erop namen we mijn ouders mee. En dit jaar wilden ook mijn broer en schoonzus met eigen ogen èn buik de gastvrijheid van Bert, Aaltje, Jolein en Bram ervaren. We vertrokken dus met zes man sterk richting Mercatello sul Metauro! Prachtig om te zien hoe de familie Steenbergen hier haar droom leeft en deze prachtige agriturismo bestiert. Elke keer als we hier komen is het enthousiasme eindeloos. Niets is te gek en we worden continu in de watten gelegd.

Samen truffels zoeken
Naast het zien en proeven van de omgeving, steken we er vaak gelijk ook nog wat van op met Bert als wandelende encyclopedie. Zoals vandaag, toen we met Bert en een lokale truffelzoeker uit het dorp mee mochten op truffeltocht. Leuke feitjes en weetjes vliegen ons om de oren. Truffels zoeken betekent ook: heel vroeg uit de veren. Een kleine uitdaging nadat we gisteravond tot laat hadden gegeten èn gedronken bij een ander lokaal restaurant hier bovenop de berg. Het mocht de pret niet drukken. 

Met een truffelvangst van zo'n 30 gram keerden we vanmorgen rond half elf terug bij Aaltje. Meer dan genoeg om een heerlijke tagliatelle al tartufo te maken voor vanavond. En dat gaan we helemaal zelf doen!

Onder begeleiding van Aaltje maken we vanmiddag tijdens haar beroemde kookworkshop eerst zelf de pasta. Natuurlijk onder het genot van een hapje en drankje. Want, op een lege maag kan een mens niet werken, zullen we maar zeggen. Dat wordt leuk!

Eten en drinken in een prachtige omgeving
Terwijl ik hier zo zit te typen onder de "tettoia" met dat prachtige uitzicht over het dal, de bergen en het dorpje Mercatello, passeert de afgelopen week zich aan mij voorbij. Wat hebben we genoten samen. 

Op de zaterdagavond toen we aankwamen, kletsten we uitgebreid bij met de familie Steenbergen en genoten we van een goddelijk 4-gangendiner van Aaltje. Precies zoals de italianen dit doen. Te beginnen met een heerlijke antipasti, gevolgd door een primi, een secondo en als afsluiter een dolce. We hebben gelijk in het begin van deze week al geopperd om Aaltje gewoon met ons mee naar huis te nemen. Daar staken Bert en de kinderen helaas toch een stokje voor... Begrijpelijk. Met weemoed denken wij straks dan ook terug aan de heerlijke maaltijden die Aaltje op Ca'Betania bereidt. Voor Bert en de kinderen, maar vanaf deze week ook voor lokale inwoners van het dorp nu de prachtige restaurantruimte op Ca'Betania klaar is. Che bello.

Toeristische trekpleisters
Doordat Ca Betania zo centraal ligt in de regio "le Marche" zijn de toeristische trekpleisters goed te bereiken en te combineren tijdens uitstapjes. Ideaal dus. Zo maakten we zondag met de huurauto een tour door de omgeving en de naastgelegen dorpjes. Op de terugweg kwamen we een leuke lokale markt tegen. Tijd voor de dames in ons gezelschap om even te shoppen. Maandag bezochten we Fano. Een mooie kustplaats met oude toegangspoort en dito gebouwen. Hier hebben we van een heerlijke lunch met vis genoten. Dinsdag trokken we erop uit naar het belastingvrije staatje San Marino. En woensdag hebben we Fattoria La Vialla verkend. Een lokale bioboerderij waar ze onder meer zelf wijn, olijfolie en pastasauzen maken.

's Avonds hebben we samen met Bert, Aaltje en Bram en Jolein genoten van een heerlijke BBQ op Ca'Betania. Met reuze bistecca's van de lokale slager en heerlijke salades en door Aaltje zelf gebakken brood. 

Donderdag hebben we overdag de lokale markt in Urbania bezocht en de nodige bolletjes Italiaans ijs verorberd. 
In de middag was het tijd om te relaxen aan het zwembad bij Ca'Betania met een heerlijke Aperol Spritz in de hand.

La dolce vita
Vandaag zit het er helaas al bijna weer op...Gelukkig hebben we veel foto's gemaakt die ons straks thuis in Nederland weer even laten voelen wat "La dolce vita" is. En dat is iets wat je bij Ca Betania zeker ervaart. De derde vakantieweek op Ca Betania om nooit te vergeten... Grazie per tutto! Ci vediamo!

Nanda Galje-Scholten

Vandaag is rood

Aardbeien

"Vandaag is rood" van Marco Borsato speelt al dagen in mijn hoofd. We zitten volop in het oogstseizoen van de prachtige en smaakvolle aardbeien. 
Vrijwel iedereen houdt van aardbeien. Heerlijk op een boterham, beschuit of in een taart. En natuurlijk in het dessert of op het ijs. Maar ook vers uit het vuistje is het een verwennerij. Ze bevatten weinig calorieën en zitten boordevol vitamine C. Maar bovenal zijn deze rooie rakkers geweldig lekker. De lekkerste de aardbeien komen van de volle grond en zijn gerijpt door de voorjaarszon. En onze tuin staat er vol van.

Als eieren

Sinds medio mei zijn hier de aardbeien rijp en op dit moment zitten wij volop in de aardbeien oogst. Wat zijn er veel en wat zijn sommigen groooooot...als eieren. Na een frisse en vochtig periode in april is het nu al dagen lang zonnig en warm. Dat is wat de aardbei nodig heeft en nu moeten we dagelijks plukken.We hebben inmiddels ruim 40 kilo's geoogst. s'Morgens vroeg geplukt en daarna direct aan onze gasten geserveerd! 

Verse aardbeien

Verse aardbeien zijn erg teer en dus niet geschikt om lang te bewaren. Dat doen we dan ook maar niet. Tijdens het plukken, schoonmaken en verwerken worden er ook veel aardbeien gegeten...en niet alleen door mij. De kinderen komen van school en beginnen meteen van dit lekkers te snoepen.

De verse aardbeien verwerk ik tot jam, die we na het aardbeienseizoen bij het ontbijt serveren. Maar ook maak ik er heerlijke likeurtjes van. Deze likeurtjes serveren we na de maaltijd of verwerk ik in een van mijn vele desserts. De diverse desserts die ik maak zijn onder meer frisse aardbeienmousse, aardbeienijs, aardbeien-tiramisu en gemarineerde aardbeien in balsamico-azijn. Aardbeien zijn goed te combineren met chocolade. Deze week heb ik een heerlijk recept voor jullie van een Mascarpone- taart met aardbeien.

Heel erg lekker

Deze Mascarpone-taart met aardbeien is overige uitermate gezond en heel – heel erg lekker. De taart is op basis van Bretons zanddeeg, dat ik natuurlijk ook zelf maak.  

Recept: Mascarpone taart met aardbeien

INGREDIËNTEN:

3 eidooiers 
130 g kristalsuiker 
150 g zachte boter 
200 g bloem 
mespunt zout 
1 zakje bakpoeder 

250 gram mascarpone 
3 el jam 
100 gram witte chocolade (gesmolten) 
1 bakje aardbeien 

BEREIDING: 

Klop de suiker en dooiers door elkaar tot het wit en romig is Voeg de boter toe en meng alles glad met een spatel. Zeef de bloem, zout en bakpoeder erboven en meng alles goed met de spatel. Wikkel het deeg in plastic folie en laat in de koelkast 1 uur rusten. Rol het deeg uit en bekleed een bakvorm ermee. Bak het deeg 15-20 minuten op 180 graden. Smelt de witte chocolade en strijk met een kwast gesmolten witte chocolade over de bodem. Laat de chocolade afkoelen. Meng de mascarpone met de jam en smeer deze uit op de taartbodem. Halveer de aardbeien en leg deze in een mooie vorm op de taart. Besprenkel eventueel met een beetje balsamico siroop en bestrooi met poedersuiker.

Buon apetitto.