Familiebezoek

Wat was het weer gezellig tijdens het bezoek van onze familie bij ons op Ca'Betania. Eerst is de familie van Bert op bezoek geweest. En deze week zijn mijn ouders, broer en schoonzus bij ons te gast. Hartstikke leuk om iedereen weer eens 'in het echt' zien in plaats van via de skype. Dit is veel leuker en je kan tenminste weer eens écht bijkletsen. We zien elkaar niet ieder jaar en dat maakt zo'n familiebezoek voor mij toch wel heel bijzonder.

Natuurlijk doen we meer dan bijpraten en lekker eten met een flink glas wijn. We gaan leuke dingen doen zoals een wandeling naar het dorp, bezoeken leuke stadjes of een wijnboerderij in de omgeving. Onder leiding van een goede Italiaanse vriendin hebben we een traditionele Italiaanse maaltijd gekookt. Daarna lekker lang tafelen en met een goed glas wijn was het heel gezellig tot in de late uurtjes.

Een bezoek van de familie is anders dan het bezoek van vakantiegasten. Deze laatste gaan normaal gesproken hun eigen weg, maar de familie komt speciaal voor ons. Hartstikke leuk, maar ook best wel intensief, want ik wil ze natuurlijk ook verwennen met lekker eten en drinken en ik voel me ook wel een beetje verantwoordelijk voor de uitstapjes. 

In de keuken zorg ik voor een goede voorbereiding want tijdens het eten ben ik er natuurlijk ook graag bij. Uiteraard help mijn gezin ook flink mee, maar dit vraagt wel even iets anders van de chef-kok. Ik was weer goed voorbereid en met hier en daar wat hulp heb ook ik volop genoten van alle familie bij mij in de keuken.

En ondertussen zorgt mijn moeder voor de typische Drentse 'knieperties'. Wie had dat gedacht dat ze ooit nog eens deze wafeltjes zou bakken in Italië. Af en toe bak ik ze ook zelf, maar mama vindt het maar wat fijn om bij ons onder de tettoia haar lievelingskoekjes te bakken. We brengen er een paar stapeltjes naar onze buurvrouw Maria en buurvrouw Lina en ook zij vinden het heerlijk. Ze schenken ons een kopje koffie in en natuurlijk worden de knieperties er naast geserveerd. En zo maken deze Italiaanse dames op hun oude dag nog kennis met een Drentse traditie. Hoe was het ook weer? Je bent nooit te oud.....

















Maar ook wij houden wel van een beetje afwisseling op z'n tijd. Uiteraard zijn wij allemaal dol op Italiaanse gerechten. Maar af en toe ga ik de grens over om eens lekker buitenlands te koken. En nu het drukste deel van het gastenseizoen voorbij is vond ik het wel weer eens tijd voor een Indisch gerecht. Deze keer kies ik een vrij eenvoudig recept met relatief weinig ingrediënten. Ik heb Ajam Smoor Djawa gemaakt met kippenpootjes, maar je kunt ook prima kipfilet gebruiken. Let er dan wel op dat je de kip zo kort mogelijk stooft. Kipfilet in blokjes of reepjes hoeft, na het aanbakken, nog maar een paar minuten mee te garen in hete saus.

Recept: Ajam Smoor Djawa

Ingrediënten voor 4 personen:
3 hele kippenpoten
olie en boter om in te bakken
1 ui
1 teentje knoflook
1 rode peper
2 theelepels goela djawa = palmsuiker
1/2 theelepel nootmuskaat
2 eetlepels ketjap manis
sap van 1/2 citroen
100 ml hete kippenbouillon
zout, peper



Bereiding:
Snijd de ui, peper en knoflook fijn. Verdeel de kippenpoten in drumstick en dij. Dit gaat makkelijk met een scherp mesje. Haal het vel van de kip.

Bak de kip aan in boter en olie. Voeg de ui en rode peper toe en laat deze een paar minuten meebakken. Bak daarna de knoflook nog één minuutje mee.
Voeg tot slot goela djawa, nootmuskaat, ketjap, citroen, hete kippenbouillon en zout en peper naar smaak toe. Breng het aan de kook en laat de kip minimaal een uur op heel laag vuur zachtjes stoven. Nog lekkerder is het om de kip te laten garen in de oven (2 uren op 120 ºC). Ik serveer er nasi en pittige boontjes bij. Selamat makan!

 Buon appetito.

Herfstwandeling.

Onze Agriturismo Ca'Betania ligt in de heuvels van Montefeltro, aan de voet van de Apennijnen. De heuvels bereiken een hoogte van ca. 1.500 meter. Het gebied is ruig, veelal ongerept en de natuur is prachtig en divers. Een perfecte omgeving om te wandelen. In de directe omgeving zijn er volop mogelijkheden en liggen er talloze (honderden!) kilometers prachtige wandelroutes voor alle niveaus.



Direct vanaf ons erf kun je starten met verschillende wandelingen over de prachtige 'strade bianche' of over ruige houthakkerspaden. Met steeds weer nieuwe en verrassende uitzichten onder de strak blauwe lucht. Het is een geweldige manier om de heuvels van Montrefeltro te ontdekken. En bovendien zijn in de buurt ook fantastische natuurparken met gemarkeerde routes voor uitdagende en onvergetelijke wandelingen. "Monte Nerone", met een hoogte van 1.500 meter, biedt bij helder weer uitzicht over het hele gebied tot aan de Adriatische kust. Maar ook "Parco Naturale del Sasso Simone e Simoncello", "Alpe della Luna" en "Gola del Furlo" zijn een unieke gebieden het hele mooie wandelmogelijkheden.

Na een heerlijk actieve wandeldag kun je - moe maar voldaan - weer naar Ca'Betania terugkeren. Bij thuiskomst zorgen wij natuurlijk voor een biertje op het terras. Dan is het even lekker nagenieten van de dag. De rust op ons erf, het uitzicht en de ondergaande zon maken het beeld compleet. Zo'n hele dag wandelen in de buitenlucht zorgt voor een gezonde eetlust. De wandelaars kunnen na zo'n sportieve dag rekenen op een lekkere en gezonde maaltijd. Op het terras of in ons restaurant. 

Bert en ik wandelen wandelen zelf ook graag. We nemen dan onze grote vriend Boris, onze trouwe viervoeter, mee.  In ons gastenseizoen hebben we weinig tijd om lange tochten te maken. Dan gaan we alleen kleine stukjes lopen om Boris uit te laten. Buiten het seizoen dan wandelen we vaak meerdere keren per week en lopen we lange routes. Soms met z'n drieën, maar vaak ook met goede vrienden uit de buurt. Heerlijk samen bijpraten, lekker uitwaaien en genieten van de natuur in ons gebied. We starten met een 'caffè' in de plaatselijke koffiebarretje en nemen de route door. Steeds weer iets nieuws. Het is een mooie manier om je eigen 'nieuwe' omgeving goed te leren kennen. De routes die we lopen leggen we vast en delen met ze met onze gasten. 
Van het wandelen krijgen wij natuurlijk ook gezonde trek. Soms gaan we ergens even lunchen samen. Dat hoort ook bij het ontdekken van je omgeving.
Toch moet ik thuis ook koken, want hoewel Bram en Jolein niet graag wandelen met ons, willen ze wel graag lekker eten. Dit gerecht kan ik van te voren maken en is het ideaal voor een wandeldag. Heerlijk met een salade en een lekker stuk brood. 

Recept: Gehaktballetjes met uiensaus

Ingrediënten voor 16 balletjes:

600 g rundergehakt
6 plakjes wit casinobrood zonder korst
300 ml volle melk 
4 sjalotjes 
roomboter
1 ei
1 tl gedroogde tijm
2 el fijngehakte selderij
2 tl grovemosterd
zout & peper
bloem om balletjes in te rollen

Voor de uiensaus:
8 uien
roomboter
2 tl gedroogde tijm
6 el fijngehakte selderij
2 laurierblaadjes
8 kruidnagels
15 gekneusde jeneverbessen
2 fl bruin bier
1 ei
4 el grove mosterd
10 el appelazijn
15 el fruitstroop
bouillonpoeder naar smaak
zout & peper

Tip: Dit gerecht kan van te voren gemaakt, en in de saus weer opgewarmd worden.

Bereiding:
Laat het brood weken in de melk. snipper de sjalotjes en fruit ze zachtjes in een klontje boter tot ze glazig zijn. Schep de sjalotjes uit de pan en laat afkoelen.

Snijd ondertussen de uien voor de saus. Fruit ze in een grote pan tot ze goudgeel zijn. voeg tijdens het fruiten iets zout toe.

Meng nu voor de gehaktballetjes het gehakt, de afgekoelde sjalotjes, het ei, de tijm, de selderij, de mosterd, het goed uitgeknepen brood, zout en peper.
Vorm een proefballetje, bak even aan. Voeg eventueel nog iets zout of peper toe.
Maak nu 16 gehaktballetjes en rol ze door de bloem. Bak de balletjes aan in hete boter en draai ze regelmatig om. 

Voeg intussen alle ingrediënten voor de saus toe aan de gefruite uien. Roer de saus goed door en breng aan de kook. Leg nu de aangebraden balletjes in de saus en draai het vuur laag. Leg het deksel op de pan en laat het 20 minuten pruttelen. Draai af en toe de balletjes om. Proef de saus en breng op smaak met bouillonpoeder en peper.

Vind je de saus te dun roer er dan een paar eetlepels paneermeel door. Binden met paneermeel geeft een mooie structuur aan een niet gladde saus.

Buon appetito.

Een onverwacht weerzien

Ik ben vast niet de enige. Iemand die je jaren geleden voor het laatst hebt gezien staat zomaar weer voor je. Een prachtige ontmoeting met heel veel herinneringen. Dit overkwam mij een paar weken geleden. Via Facebook nam een oud-collega contact met mij op. Dieneke was op vakantie in Italië en wilde graag een 'bakkie' komen doen. Natuurlijk was het weerzien heel gezellig maar veel te kort. We raakten niet uitgepraat. 
Maar Dieneke en haar man Peter waren onder de indruk van onze mooie plek. Ze zeiden: "We komen zeker een keertje terug." 

En dat deden ze ook. Al na een week reden ze weer ons pad op. Nu niet alleen voor een 'bakkie', maar om het laatste weekend van hun vakantie door te brengen bij ons op Ca'Betania. We hebben een heel gezellig weekend gehad en deze keer tijd gehad om flink bij te kletsen. Oude herinneringen ophalen over het werk en de collega's. En natuurlijk ook een beetje roddelen. Sorry dames van Verian, maar ik ben weer helemaal op de hoogte nu. 
Ook Dieneke heeft een passie voor koken, dus genoeg gespreksstof. En natuurlijk samen lekker eten. Het weekend was voorbij voor we het wisten.  

Dieneke is eigenaresse van 'Het Geniethuys'. Een mooie plek in Welsum aan de IJssel waar ze haar eigen huiskamer-restaurant heeft. Ook geeft ze cursussen in haar sfeervolle huis onder aan de dijk. Onder andere geeft ze de cursus 'Luisteren naar je pen'. En wat kan ze mooi schrijven. En ze doet het ook graag. Ook voor mijn blog schreef ze een mooi verhaal, wat ik hieronder graag met jullie deel.

Agriturismo Ca'Betania

Er was een moment waarop Aaltje zei: "Wij vertrekken naar Italië." We waren collega's in de wijkverpleging en ook al hadden we weinig contact, die uitspraak maakte indruk op mij! De stap zetten, iets nieuws beginnen en maar gewoon te gaan. 

Inmiddels is dat al weer een aantal jaren geleden. Soms blijven mensen bij je en schieten ze zo nu en dan door je gedachten. Toen wij dit jaar dan ook besloten eens niet naar Frankrijk maar naar Italië op vakantie te gaan, rees bij mij al snel de vraag: "Hoe zou het toch met Aaltje zijn?" 

Als je bij het rode huis de gele zandweg op rijdt neemt de weg je mee de berg op. De zon schijnt warm en het is alsof het groen van de bomen en struiken je omarmen. Hoger en hoger gaat het pad, de borden wijzen waar huize Ca'Betania te vinden is. Wat een prachtige en rustige plek! Het welkom is hartelijk en gastvrij, hier houd je het Italiaanse leven echt wel even vol. 

Op de veranda mag je aan tafel plaats nemen en genieten van het bijzonder mooie uitzicht over de vallei. Hier worden ook de heerlijkste Italiaanse gerechten geserveerd. Aaltje verstaat de kunst van je in de watten te leggen. De natuurlijke rijkdom als de verse ingrediënten van eigen land, vruchten van de bomen, paddenstoelen en kruiden uit de omgeving, oude en beproefde recepten van de Italiaanse buurvrouwen en een groot gevoel voor smaak en sfeer. Het is de liefde voor koken en bakken, alles zelf maken en dat proef je!

Als dan ook nog eens blijkt dat Aaltje en ik deze passie van koken en bakken delen raken we er bijna niet over uitgepraat. Gelukkig is er haar blog en zijn er vele wegen om met elkaar in contact te blijven!

Wat is Ca'Betania een bijzonder fijne plek. Eentje om vaak naar toe terug te keren!

Een harte groet,

Dieneke Schulting

La Dolce Vita

Daar zaten we met elkaar heerlijk in het zonnetje lekker bij te kletsen. Glaasje wijn erbij en natuurlijk een Italiaans borrelhapje. Voor deze middag had ik een tomatentapenade gemaakt. Heerlijk op een bruschetta, maar ook goed voor op een tomatensalade. Hieronder voor jullie het recept. Snel en makkelijk te maken.

Recept: Tomatentapenade

Ingrediënten:

1 rijpe vleestomaat

100 g zongedroogde tomaat

2 el wijnazijn

2 tenen knoflook

2 el olijfolie extra vergine

1/2 tl komijnpoeder

1/2 tl paprikapoeder

zout en peper

Bereiding:

Pel de knoflook en snijd de tenen in kleine stukjes. Snijd de vleestomaat in grote stukken. Maal de vleestomaat, de knoflook en de zongedroogde tomaten fijn in een keukenmachine. Doe dit mengsel samen met de wijnazijn, olie en de kruiden in een bakje en breng op smaak met zout en peper. In de koelkast blijft de tapenade een week houdbaar.

Buon appetito.

Festa della patate rossa

De aardappeloogst is bijna voorbij. En Italië zou Italië niet zijn als deze gebeurtenis niet groots zou worden gevierd. In onze buurgemeente Borgo Pace bijvoorbeeld, wordt in het laatste weekend van augustus drie dagen lang "La Festa della Patata Rossa" gehouden. Een vrolijk en culinair volksfeest ter ere van de fameuze rode aardappel van Sompiano. Dit vijftig zielen tellende dorp staat bekend om zijn patate rossa. Deze bloemige rode aardappel wordt gebruikt in tal van regionale en nationale gerechten. Van sommige lokale gerechten wordt de bereidingswijze geheim gehouden, maar op het feest kunnen de bezoekers al dit lekkers proeven. Uiteraard onder het genot van rijkelijk vloeiende frisse Sangiovese wijn. 


















Ieder jaar bezoeken wij dit gezellige eet-feest. En ook dit jaar zijn we weer met onze gasten naar Borgo Pace gegaan en hebben genoten van de sfeer en het eten aan een tafeltje op de Piazza del Pino. Altijd leuk en gezellig om onze gasten te laten kennismaken van een typisch Italiaans plattelands feestje. Heerlijk eten, goede wijn, dans & muziek en veel gezellige mensen.

 

Hier zijn de boeren trots op hun smakelijke aardknollen en vinden het einde van de oogst wel een drie-daags feest waard. Rond het plein staan tal van eettentjes waarin de boeren & boerinnen zelf hun typische, unieke en zeldzame aardappelgerechten bereiden. De meest favoriete is de beroemde Crostolo van Sompiano. Een echte specialiteit en iedereen is er gek op. Er staat altijd een lange rij voor deze tent.

Het is een soort Calzone pizza gevuld met gekookte aardappelen, huisgemaakt worst, mozzarella en kruiden. 
Dan wordt de Calzone dichtgevouwen, gekookt en gegrild op - eveneens lokaal gemaakt - houtskool.






Het originele recept is natuurlijk een geheim en deze wordt goed bewaard. Maar ik heb inmiddels met diverse dorpsbewoners gesproken en op basis van die informatie maak ik mijn eigen variant van deze aardappelpizza voor jullie. Heerlijk en zeer voedzaam.

Aardappelpizza

Ingrediënten:

500 g bloem
15 g suiker
snufje zeezout
4 el olijfolie extra vergine
25 g droge gist
125 ml lauw water
125 ml lauwe melk 

Vulling:

4 middelgrote aardappels
2 Italiaanse saucijsjes
bolletje mozzarella
takje rozemarijn

Bereiden:

Los de gist op in een schaal met het lauwwarme water en de melk. Let op: laat het mengsel niet langer dan drie minuten staan voor gebruik. Strooi de bloem in een hoop op het werkblad. Giet de olie over de bloem en strooi de suiker erover. Voeg het gistmengsel toe en strooi het zout over het deeg. Meng alles goed door elkaar met de handen. Het deeg moet een beetje vochtig zijn maar vooral zacht. Kneed het een paar keer tot het goed gemengd is. Leg het pizzadeeg in een schaal, bestrooi met bloem en dek het af met een droge, schone doek. Laat het tenminste een uur rusten zodat het kan rijzen.

Kook intussen 4 middel grote aardappelen gaar. Knijp ze door de pureeknijper. Verwarm de oven voor op 220 graden. Rol het pizzadeeg uit tot de gewenste vorm. Strooi het aardappelkruim erover samen met kleine stukjes saucijs en mozzarella. Breng op smaak met peper, zout, olijfolie en rozemarijn.

Buon appetito.