Buren

Zo na een heerlijk en lang weekend in Nederland zijn we weer thuis. Jolein en ik hebben erg genoten van alle lieve familie en vrienden die we hebben gezien. En natuurlijk een hele gezellige 80ste verjaardag gevierd van onze lieve moeder en oma. En als er dan op de dag van vertrek 3 cm sneeuw in de tuin ligt ben je blij dat je weer naar het warme Italië kunt gaan. 


Nog snel even een cadeautje halen voor onze lieve buurvrouw. Zij is ook jarig deze week en voor haar nemen we lekkere Drentse chocolaatjes mee. Ze vindt het altijd erg leuk en gezellig als we even een kopje koffie komen drinken. Wij doen dat graag.




Als je gaat verhuizen, komt er een moment dat je je nieuwe buren gaat ontmoeten. Het communiceren ging met handen en voeten. Maar de beste non-verbale communicatie is samen lekker eten. Ik had geweldig voor ze gekookt. De buurvrouwen hadden allemaal lekkere nagerechten meegenomen. Dolce!
Met ruim 20 buren hebben we heerlijk en gezellig op de veranda zitten tafelen. De wijn vloeide rijkelijk.  

Onze buren treffen we nu nog regelmatig. We maken een praatje en drinken een kopje koffie. Wat een lieve en vriendelijke mensen. De buurvrouw verwend ons vaak met verse eieren of een stukje zelfgemaakte kaas. Wij brengen haar dan een zelf gebakken kruidkoek of een zakje "Drentse Knieperties".

De buurman haalt het hooi van ons land

Zo dronk ik op een dag een kopje koffie bij de buurvrouw en vroeg ze hoe het met onze groentetuin ging. "Wel goed" zei ik, "maar met onze aardappelen dat gaat niet goed". "Volgens mij hebben de konijnen alle aardappelen eruit gegraven". "Oh nee...dat zijn stekelvarkens" wist ze mij te vertellen. We moesten ook een afrastering plaatsen, dan zou het niet weer gebeuren. Toen het tijd was om te oogsten, wat voor ons dus niet veel voorstelde, kwam ze samen met haar man ons een kratje aardappelen brengen. "Dat is voor de winter" zei ze. Zo gaat dat hier. 

Nog ieder jaar komen alle buren op een zondag in mei bij ons lunchen..."Pranzo di vicini". 
Dan zitten we opnieuw met ruim 20 mensen aan tafel en tot dusver altijd lekker buiten. Wat een geklets, waar ik, als ze allemaal tegelijk en ook nog in het dialect praten, niets van begrijp. 
Maar wel heel veel Italiaanse gezelligheid.

Onze buurvrouw is erg behulpzaam en wil me van alles leren over de streek keuken. Ze geeft haar kook geheimen graag prijs. Het eerste wat ze me leerde was het maken van de “crostata”. Dat is een traditionele taart die in Italië als dessert wordt gegeten. Wij vinden het ook heerlijk bij de koffie en dus staat er regelmatig zo'n heerlijke "crostata" bij ons op tafel. Ik wil dit recept graag met jullie delen.

Crostata

Ingrediënten:

400 gram bloem, 150 gram suiker, 150 gram zachte boter, 1 zakje bakpoeder, 

schil van een halve citroen,geraspt, 2 eieren en 2 eierdooiers, marmelade naar keuze. 

Bakvorm van min 28 cm doorsnede.

Mijn kinderen vinden het heerlijk als ik een gedeelte van de marmelade bestrooi met oplos cacao, ik doe dat natuurlijk graag voor ze!

Bereiden:

Zeef de bloem en bakpoeder op een werkplank en maak er een kuiltje in. Voeg de rest van de ingrediënten toe en kneed tot een mooi soepel deeg. Kneed voor je het in de koelkast legt het wel even een keer goed door zodat je voelt of de ingrediënten goed met elkaar vermengd zijn. 
Laat het deeg rusten in de koelkast voor minimaal 30 min. Vet een bakvorm in en leg bakpapier op de bodem, de crostata zal er makkelijker uit te halen zijn.

Nu 2/3 van het deeg uitrollen en het bakblik hiermee vullen, en in de bodem een aantal gaatjes prikken. Nu de marmelade naar keuze over de bodem verdelen. 

Van het andere deeg mooie reepjes maken en hiermee de taart versieren.
Bestrooi de crostata eventueel met poedersuiker.

Weekendje Nederland

Vandaag geen verhaal of recept uit de keuken van Agriturismo Ca'Betania. Ik zit op dit moment in de keuken van mijn lieve moeder in Pesse. We vieren vandaag haar 80 ste verjaardag. Natuurlijk wil ik daar graag bij zijn en ben daarom samen met Jolein een weekend in Nederland.

Samen bakken we een appeltaart.

Appeltaart

Taartdeeg:

500 gr. bloem

18 gr. bakpoeder

200 gr. suiker

1 snufje zout

200 gr. boter op kamertemperatuur

geraspte schil van 1 (biologische)citroen

4 eieren: 2 hele eieren & 2 eidooiers

Zorg dat alle ingrediënten op kamertemperatuur zijn.

Strooi de bloem op een werkblad en maak een kuiltje in het midden. Voeg bakpoeder, suiker, zout, boter (in kleine stukjes) en geraspte citroenschil toe. Kneed met de handen tot alle ingrediënten goed zijn vermengd. Voeg dan de eieren en eidooiers toe. Meng het deeg voorzichtig met de handen, net voldoende om alle ingrediënten te vermengen. Kneed het deeg niet te lang anders wordt het te stevig.

Mijn geheim: Kneden met de handen! Als je een keukenmachine gebruikt wordt het deeg te lang bewerkt en wordt het te stevig!

Dek het deeg af met cellofaan en leg het minimaal een uur in de koelkast om te rusten. Ik maak mijn taartdeeg vaak een dag van te voren, dit komt de smaak ten goede.

De vulling:

3 appels

50 gr. pijnboompitjes

50 gr. krenten of rozijnen

sap van 1 citroen

sap van 1 sinaasappel

50 gr. suiker

20 gr. fijngehakte hazelnoten

20 gr. stukjes chocolade

1 tl kaneel

boter om de bakvorm in te vetten

10 lange vingers

Appels schillen, klokhuis verwijderen en in dunne partjes snijden. Doe alle ingrediënten, behalve de lange vingers en de boter, in een mengkom. Zet de schaal voor een uur in de koelkast, zodat de appels de sappen van de overige ingrediënten kunnen opnemen.

Verwarm de oven voor op 175° graden.  Strooi bloem op het werkvlak. Rol het taartdeeg uit tot het ongeveer 1 cm dik is. Vet de bodem van de taartvorm (28 cm) in en strooi er een beetje bloem over. Schud overtollige bloem eruit. Zo zal je appeltaart makkelijk te verwijderen zijn. Ook kun je bakpapier op de bodem leggen, heeft het zelfde resultaat. Leg een derde van het taartdeeg in de vorm en zorg ervoor dat de hele bodem en zijkant bedekt is. Snijd het overtollige deeg met een mes af langs de bovenrand van de vorm. Verkruimel de lange vingers op het deeg in de vorm voordat je de vulling uit de mengkom erin doet.

Mijn geheim: De lange vingers absorberen het sap van de vulling zodat de korst lekker knapperig wordt!

Doe de vulling in de taartvorm. Rol de rest van het taartdeeg uit en snijd het in lange repen. Leg de repen op de taartvulling.

Zet de taart 45 minuten in de oven tot hij goudbruin is.

Serveer de taart bij een lekker kopje cappuccino. Het is ook heerlijk met een bolletje vanille ijs.

Koeienstal verandert in keuken.

Eind maart 2014 begonnen we met de verbouw van de stal tot keuken. Ik kon mij niet voorstellen dat ik over 3 maanden hier zou staan te koken voor onze gasten. De mest en oude vloerdelen hadden we samen met goede vriend Rard al verwijderd. De oude vloerdelen hebben we buiten voor de trap gebruikt. 

Nu kon het afbreken beginnen, we starten met de voerbakken. Zelfs stukken rots, waar ons huis gedeeltelijk op is gebouwd, moesten we verwijderen. De gehele vloer moest een halve meter uitgegraven worden. 
We hadden een probleem met het grondwater. De volgende ochtend  stond de ruimte blank. Wordt het een nieuwe keuken...of een overdekt zwembad misschien?

Maar voor dat probleem was gelukkig een oplossing.

Je moet weten dat ons huis tegen de heuvel is opgebouwd. Grondwater liep via de muur zo de stal in. Met een eenvoudig drainage-systeem voor het overtollige water en een zwevende vloer kunnen we nu zonder laarzen de keuken binnen lopen.

Alle hulp wordt ingezet. De tijd begint te dringen. Over een paar weken staan de eerste gasten voor de deur.

Nog even geduld hebben en ik kan mijn kookdomein in gebruik nemen...ik zie er naar uit. 

We zijn trots op het resultaat.

Deze week heb ik voor jullie een heerlijk recept. Dit keer niet uit de Italiaanse keuken. Bij ons thuis is dit een favoriet...misschien binnenkort ook bij jullie?

Chinese Tomatensoep

Ingrediënten voor 4 personen:

Voor de soep:

1 blikje tomatenpuree

1 ui, gesnipperd

1 liter groente of kippenbouillon

3 eetlepels ketjap manis

1 eetlepel (rijst)azijn

2 eetlepels suiker

1 theelepel djahé (gemberpoeder)

5 eetlepels appelmoes

1eetlepel maizena

  

Voor de garnering:

1 groot ei, peper en zout en olie om in te bakken.

stukje prei

Bereiden:

Bak de omelet: kluts het ei met zout en peper in een kommetje los. Verhit, op een matig hoge hittebron, een halve eetlepel olie in een koekenpan en giet het ei er in. Wacht tot de onderkant goudgeel in de bovenkant gestold is. Keer de omelet en bak de andere kant ook goudgeel.

Laat de omelet afkoelen.

Verhit olie in een gewone kookpan en fruit de gesnipperde uit glazig. Voeg de tomatenpuree toe en bak deze al roerend mee. Blijf roeren en giet de bouillon erbij. Voeg de ketjap, azijn, suiker, gemberpoeder en appelmoes toe en breng de soep aan de kook, zet de hittebron laag.

Snijd de prei in dunne ringetjes en maak ze met de vingers los, rol de omelet op en snijd hem in dunne reepjes, zet apart.

Roer een papje van de maïzena en 2-3 eetlepels water en bind hiermee de soep, blijf roeren tot de soep weer kookt en zet de hittebron uit.

Breng de soep op smaak met zout, peper en sambal. Schep de soep in de borden en garneer met de reepjes prei en omelet.

Buon appetito!

Een periode van verbouwen

Stoere dames op de steiger!

Samen met behulp van 3 bouwvakkers zijn we in januari 2014 begonnen aan de verbouwing en restauratie klus. Soms werd er wel op 3 plekken tegelijk gewerkt. In huis, buiten en in de appartementen waren we met verschillende bouwactiviteiten bezig. Er moest veel werk worden verzet en de tijd was beperkt. Onze eerste gasten hadden geboekt voor juni.

Vooral in het begin hadden we last van een taalbarrière. Denk je dat je een aardig woordje Italiaans spreekt, praten ze hier "Mercatellees". Een dialect dat niet lijkt op het Italiaans. Voor beide partijen was het soms moeilijk om dingen duidelijk te maken. We snapten er soms helemaal niets van. Met handen en voeten probeerden we duidelijk te maken hoe we het graag wilden hebben. 
Maar we leerden snel bij en zo leerden we de bouwvakkers ook ons dialect. Als ze vroegen om een "pinze" kregen ze van Bert een "knieptange". Wanneer ik dan de koffie had ingeschonken en ze kwamen niet direct riep ik: "Koffie...en rap een beetie". En tot op de dag van vandaag roepen ze dat nog steeds.    
            














En zo waren we o.a. bezig om de muur schoon te maken en opnieuw in te voegen. De gehele afvoer moest vernieuwd worden, net als de verwarming in ons privé gedeelte. Maar voordat de nieuwe palletkachel geplaatst kon worden moest eerst de ingang naar de verwarmingshok vergroot worden. Van het een kwam het ander.

We hebben een nieuw terras aangelegd bij de pizza oven. Je kunt daar nu heerlijk genieten van de ochtendzon.









Het vervelendste klusje van alles vond ik het zandstralen van de muren. Wat geeft dat een enorme hoop stof. We hadden alle ramen, zowel de binnen- als de buitenkant, met plastic dicht geplakt. Maar het zand wat ze voor het stralen gebruiken is zo fijn, dat kruipt overal doorheen. Voor mijn gevoel zat het overal, zelfs tussen onze kleding in de kast. En nou vind ik schoonmaken helemaal niet zo vervelend, maar toen was ik er wel even klaar mee. Maar het resultaat is fantastisch.

En dan is het nu tijd voor iets lekkers:

Tiramisu

Het bekendste Italiaanse nagerecht is misschien wel de tiramisu. Dit dessert is een echte klassieker. Er is dan ook bijna niemand die de smaakcombinatie van mascarpone, koffie, eieren, suiker en likeur kan weerstaan. Over de betekenis van de naam van dit gerecht zijn de meningen verdeeld. Volgens sommigen betekent tiramisu “pep me op”. Omdat dit dessert wordt overgoten met koffie zou het namelijk een verkwikkende werking hebben. Door de hoeveelheid eieren die erin zijn verwerkt, zou het toetje een potentieverhogende werking hebben. Wat de waarheid ook is, over één ding is iedereen  het eens: er bestaat nauwelijks een verleidelijker nagerecht dan een romige tiramisu.

  

Mijn zoon zegt altijd: “Mam, dit is geen toetje! Hier is aandacht aan besteed en dan noem je het een dessert”.

Ingrediënten voor ruim 10 pers:

± 200 gr. lange vingers

1 l sterke koffie 

6 blaadjes gelatine

250 gr. mascarpone 

250 gr. slagroom 

5 verse eierdooiers 

125 gr. poedersuiker 

2 el koffielikeur (dit kan weggelaten worden)

cakeblik van 26 cm

Bekleed het cakeblik met plasticfolie. Doop de lange vingers één voor één in de koffie en leg ze mooi naast elkaar op de bodem van het cakeblik (de overgebleven lange vingers worden later gebruikt). Week de gelatine in een kommetje koud water. Klop de slagroom tot yoghurt dikte en roer er de Mascarpone door. Klop de eierdooiers met de suiker schuimig. Knijp de gelatine uit en los op in twee eetlepels warme koffie, roer de koffielikeur erdoor. Schep nu luchtig door het eimengsel en schep vervolgens de Mascarpone-slagroom er luchtig doorheen. Vul het cakeblik voor de helft met het Mascarpone-mengsel, leg daarop een laag in koffie gedoopte lange vingers en vervolgens de rest van de Mascarpone. Dek af met een laag in koffie gedoopte lange vingers. Laat een paar uur opstijven in de koelkast.

                                                                                                                                   

Dit dessert kan prima een dag van te voren bereid worden.

Er volgt een mooie zomer

De verhuizing is voorbij en het is een warme zomer in Italië. Even een beetje bijkomen, settelen en genieten van de zon en onze mooie omgeving. Bram heeft direct gebeld met 2 leeftijdsgenoten uit het dorp. Hij heeft ze ontmoet tijdens de introductie op zijn nieuwe school. Het klikt meteen en tot op de dag van vandaag zijn het goede vrienden...Super! Zijn vriendengroep bestaat inmiddels uit zo'n 12 jongens en meisjes.
Jolein moest iets meer moeite doen om vriendinnen te vinden. Gelukkig voor haar nam onze buurvrouw, die zelf twee dochters van de zelfde leeftijd heeft, haar mee naar de zomerbijeenkomsten van de kerk. Daar kwam ze in contact met haar toekomstige klasgenootjes, waar ze het nog steeds goed mee kan vinden. Ook Jolein heeft inmiddels een grote en hechte vriendengroep.

De zomer is voorbij en nadat we samen nog een paar dagen hebben gekampeerd in Sirolo, begint voor ons het gewone leven. 
Bram gaat voor zijn opleiding Informatica naar Urbino, een prachtige oude studentenstad 45 km verderop.
Jolein gaat de komende 2 jaar naar "Scuola Media" hier in Mercatello. 
Het begin was best lastig voor ze. Op school moesten ze de hele dag luisteren naar de "prof" terwijl ze geen woord Italiaans spraken. 
Als ik ze vroeg of ze huiswerk hadden gekregen zeiden ze: "Het zou wel kunnen mam maar ik heb het niet begrepen". Dat vond ik moeilijk en had met ze te doen! 
Maar die tijd ligt achter ons en nu doen ze het allebei goed op school en spreken ze (bijna) vloeiend Italiaans. 


De kinderen gingen naar school en wij gingen aan de slag in en om het huis.  Allereerst begonnen we met schoonmaken en het erf opruimen...vooral heel veel opruimen. 













Intussen waren we in gesprek met een "geometra". Dit is een bouwbegeleider en deze is verplicht bij grote verbouwingen.  
Veel papierwerk, diverse aanvragen en vergunningen, gesprekken met de gemeente, de nodige handtekeningen en vooral wachten...soms heel lang wachten. 

                                              

Januari 2014...we kunnen beginnen en wij zijn er klaar voor!

Een "Ik vertrek" moment...

Soms zit het mee en soms zit het tegen...deze dag zat het een beetje tegen! Een vrachtwagen met bouwmaterialen reed over een rioolput heen...deksel kapot. Lekker klusje voor Bert om alles wat in het riool gevallen was eruit te scheppen.

                                                                             









                            

          
Super trots op Bram en Jolein!

Verbouwen dat doe je niet alleen. Goede hulp is altijd welkom. Wat is het dan geweldig om zo'n project als gezin samen te kunnen doen. 

Bram en Jolein hebben ons geweldig geholpen met alle voorkomende werkzaamheden. 

"op de drempel van de keukendeur"

Een lange dag samen buiten gewerkt, even iets drinken, een lekkere douche en eten. Maar ja...ik had vaak niet zo veel zin om nog lang in de keuken te staan en dus ging ik vaak voor een snelle pasta. 
Nu is de keuze voor pasta in Italië enorm, dus kwam er toch altijd een lekkere maaltijd op tafel.


Spaghetti met spinazie & Parmaham

Ingrediënten voor 4 personen:

400 gr. spaghetti
300 gr. spinazie
200 gr. Parmaham
2 eieren
50 gr. geraspte kaas
zout, peper en nootmuskaat

Heerlijk recept, maar aan het einde moet je wel even snel zijn.

Bereiding:

Klop de eieren samen met de kaas en snijd de ham in reepjes
Blancheer de spinazie in zout water, laat ze uitlekken en hak ze grof. Strooi er peper en wat nootmuskaat over en zet warm weg.
Kook de spaghetti al dente en giet af. De spaghetti terug in de pan en zet het vuur hoog, heel hoog. Giet de eieren-kaas massa erover heen en heel vlug omscheppen totdat de spaghetti helemaal bedekt is.
Nu de spinazie erdoor scheppen en de ham er overheen strooien.

We drinken er een lekker glas Verdicchio bij en proosten op de werkzaamheden van de dag. 

Eet smakelijk!