Palio del Somaro

De "Palio del Somaro" is het grote feest van Mercatello sul Metauro.

De beroemdste Palio is die van Siena. Maar de leukste is de Palio van Mercatello sul Metauro, want in tegenstelling tot Siena rijden ze bij ons op ezels. Maar de Palio is meer dan een race alleen. Het is een wedstrijd met diverse onderdelen tussen de wijken van het dorp, de zg. cantons, en tegelijkertijd een feest van verbroedering en gezelligheid. 

De hele week strijden de vier cantons tegen elkaar in diverse onderdelen. Alle avonden zijn er voetbal-, en volleybal wedstrijden en kinderspelen. Andere onderdelen van deze Palio zijn: tagliatelle maken, karretjesrace, boomstam zagen, salami vangen, wijnvat rollen. 

Wij wonen in het canton La Barroccia (groene shirts) en we hebben dit jaar (alweer) gewonnen!

       

De wedstrijd is heel serieus, want het gaat natuurlijk om de eeuwige roem (dwz. tot volgend jaar).

Wie boven aanstaat in het tussenklassement , mag als eerste de ezel kiezen voor de ezel race. Maar even zo belangrijk is het kiezen van de juiste startplek.

Dan is het tijd voor "il Palio". 

De berijders maken zich op voor de race. Ze verkennen het parcours en maken kennis met de ezel die ze hebben uitgekozen. De ezel is bij de berijders niet bekent en dus is bij het uitkiezen een behoorlijk dosis geluk van groot belang. De ezels worden zonder zadel bereden en dat is niet eenvoudig. Het gebeurt dan ook wel eens dat een van de berijders van de ezel afvalt en rennend achter de ezel de finish passeert.

Het parcours is niet lang, maar bevat een aantal hele scherpe bochten. Het rondje wordt 2 keer gereden. Zodra de finish wordt gepasseerd barst er een feest van jewelste los op de renbaan. De inwoners van het winnende canton rennen naar de berijder en zijn ezel om hen te feliciteren en te bedanken. Dan maken de deelnemers van het winnende canton een ere ronde met de vaandel over het parcours en door het dorp. Alle felicitaties worden in ontvangst genomen. Het is een vrolijk spektakel en een feestelijk schouwspel.

Op deze dagen en avonden wordt er door de meeste Mercatelezen, en wij dus ook, in het dorp bij de diverse eetgelegenheden gegeten. Restaurants en cateraars zetten tafels op straat en hieraan kunnen de vele bezoekers plaats nemen en genieten van al het lekkere eten. Ook dat is een belangrijk onderdeel van "il Palio"...samen eten op het plein.

Wij doen daar, vaak samen met onze gasten, graag aan mee. Daarom lunchen we deze dagen licht om 's avond flink te kunnen genieten van al het lekkers in het dorp. Deze keer had ik een verse salade gemaakt van courgettes uit eigen tuin.

Gemarineerde courgette salade 

Een heerlijk, naar knoflook geurende, zomerse salade van courgette en tomaat. Prima van tevoren te maken, zodat de smaken goed kunnen intrekken, en dan serveren op kamertemperatuur.

Ingredienten:

2 kleine courgettes
doosje Roma-tomaatjes of rijpe kerstomaatjes
1 dl olijfolie
scheutje balsamico-azijn
3 teentjes knoflook
zout & peper

Bereiding:
Schaaf de courgette in de lengte met de kaasschaaf in lange dunne plakken (met schil en al).
Snij de tomaatjes doormidden.
Doe ze samen in een kom.
Laat de olijfolie warm worden in een pannetje en knijp er de knoflook boven uit.
Laat even zachtjes trekken. Let op: niet kokendheet maken, frituurhitte is beslist niet de bedoeling.
Haal van het vuur en meng met balsamico-azijn, zout & peper.
Giet dit over de groenten.
Zet de kom in de koelkast en laat minimaal 1 uur marineren.


Serveren: op kamertemperatuur met een lekker stuk brood.

Tip:

Ik gebruik kleine courgettes, deze zijn minder waterig en smaakvoller dan grote courgettes.

Goede tijden...Courgette tijden

Deze week zijn mijn ouders, mijn tante en mijn oom bij ons op bezoek geweest. We hebben een aantal heerlijke dagen met elkaar doorgebracht. Ik vond het fijn dat ze hier waren, dat gebeurd niet zo vaak. Ik heb ze kunnen verrassen met mijn kookkunst. Zelfs mijn vader, die zegt dat hij geen "pasta-man" is,  smulde van mijn zelfgemaakte pasta's. We hebben heerlijk kunnen bijpraten en ook veel gesproken over het eten en het bereiden daarvan. Vooral over het conserveren en inmaken van voedsel weten ze heel veel. Zo heb ik deze week weer veel nieuwe methodes geleerd. Later kom ik hier wel eens weer op terug. 
Wij hebben een hele grote groente tuin waar we nu inmiddels volop uit kunnen oogsten. Alles komt natuurlijk tegelijk en dus moet een groot deel van de oogst bewaard worden voor een later moment. 
Mijn moeder en tante hebben nog wat boontjes voor mij gepunt, maar eigenlijk zijn ze net iets te vroeg vertrokken...er staan alweer een paar emmers verse bonen klaar om gepunt te worden.
Maar we hebben niet alleen veel bonen op dit moment ook de courgetteplant staat volop in bloei en produceert veel vruchten.

De courgette is een grote plant die, onder de juiste omstandigheden, voor een hele grote opbrengst kan zorgen. Sommige planten geven wel meer dan 20 vruchten per seizoen. Hoe meer je plukt (vrucht niet te groot laten worden!), des te meer vruchten de plant zal geven. Als je stopt met plukken zal de plant haar energie gebruiken om zaden te willen produceren en daardoor weinig maar zeer grote courgettes geven. Blijven plukken dus. 

De courgette is een verrassend veelzijdige groente. Nog niet zo lang geleden wisten we eigenlijk niet zo goed wat we er mee konden doen. Maar er bestaan heel veel recepten en er zijn talrijke mogelijkheden. De courgette zelf heeft niet zo heel veel smaak, maar heeft de handige eigenschap smaken aan te nemen van andere smaakmakers. En dus kan ze gebruikt worden in soepen, stoofschotels, roerbak gerechten, ovenschotels, etc. 

De courgetteplant maakt fraaie, grote gele-oranje bloemen. Bij de vrouwelijke bloem zit er een kleine courgette aan vast, maar bij de mannelijke bloemen is dat niet het geval. Je kunt deze bloemen lekker frituren en daarna als voorgerecht eten. Zeker als je courgettes zelf kweekt is dat echt een aanrader! 
Ze hebben een hele zachte smaak en zijn heerlijk om te frituren in bierbeslag. Maar omdat de bloemen vrij groot zijn, zijn ze leuk om te vullen.

Tip: als je ze uit eigen kweek oogst, moet je dat ’s ochtends vroeg de bloemen plukken. Dan staan ze mooi ver open en zijn ze nog goed vers. Dan is ook de stamper, die niet eetbaar is, makkelijk te verwijderen.

Gefrituurde courgette bloemen

Bierbeslag om te frituren

Ingredienten:

250 gr. bloem
10 gr suiker
1 ei
1 tl. zout
200 ml. bier 2 el. azijn
eventueel (100 gr.) Parmezaanse kaas (optioneel)
1 lt. pinda of plantaardige olie

Bereiden:
Doe de bloem, suiker, zout en de kaas in een schaal. Voeg het ei toe en meng alles goed door elkaar. Voeg beetje bij beetje het bier toe aan het bloemmengsel en meng dit tot een dikte die lijkt op pannenkoekenbeslag. 
Roer vlak voor het gebruik de azijn erdoor. 

Mijn geheim: De reden dat ik azijn toevoeg aan het beslag is om te voorkomen dat de olie het beslag binnendringt tijdens het frituren.

Verhit de olie in een pan totdat deze goed heet is. 
Tip: Dit kun je controleren door een houten lepel in de olie te dopen. Als de olie rond de lepel begint te borrelen is ze op temperatuur.

Doop de bloemen in het beslag en bak ze aan alle zijden mooi bruin.

Bak er niet meer dan 4 tegelijk, je olie zal dan te snel afkoelen. 

Serveer de bloemen op een mooie schaal of als onderdeel van een anti-pasti.

Buon appetito!

La dolce vita, anche in cucina

Gezond én lekker leven is de nieuwe norm. La dolce vita, anche in cucina. Bewust eten en drinken hoort daar dus bij. Eerlijke voeding met herkenbare smaken. We zijn weer op zoek naar de eenvoudige ingrediënten en nemen steeds vaker afstand kant & klaar en gemodificeerd voedsel.  In mijn keuken komt dit geprefabriceerde voedsel niet voor. Ik ben steeds op zoek naar pure -en soms vergeten-  ingrediënten en laat me leiden door wat onze tuin en het seizoen ons te bieden heeft. En al zeg ik het zelf.... onze gasten en wij eten iedere dag gevarieerd en lekker! 
Spelt past helemaal in de stijl van nu en is hard op weg om heel populair te worden. De charmante graankorrel is niet alleen gezonder dan tarwe, het bevat meer eiwitten en zit boordevol mineralen en vitaminen. Spelt is bovendien simpel te bereiden en biedt volop mogelijkheden tot variatie. Van de hele korrel tot gemalen speltmeel voor brood, pasta en patisserie. Maar ik vind de volle noot-achtige smaak van spelt vooral erg lekker in salades.

Speltsalade

Ingrediënten voor 4-6 personen:

250 g Spelt

1 rode ui, fijn gesnipperd

1 blikje mais, uitgelekt

100 g zwarte olijven, in blokjes

100 g tomaat, in blokjes

100 g worteltjes, in blokjes en geblancheerd

100 g verse doperwtjes, geblancheerd

olijfolie extra virgine

peterselie, zout en peper

Kook de spelt in ca. 20 minuten beetgaar. Sommige spelt-types moeten eerst een tijdje worden vòòrgeweekt.

Giet de spelt af en doe deze in een schaal. Giet er ruim olijfolie over als de spelt nog warm is. Als de spelt is afgekoeld, voeg er dan de overige ingrediënten aan toe en meng alles voorzichtig door elkaar. Breng op smaak met peper en zout en voeg er eventueel nog wat olijfolie aan toe.

De salade kan worden aangevuld met ingrediënten naar keuze, zoals groene olijven, appeltjes of noten.

Wil je het serveren als een salade, meng er dan rucola of andere sla naar keuze doorheen.

Hoewel spelt een relatieve nieuwkomer is in de Italiaanse keuken, zijn er ook soms oude ingrediënten die weer opnieuw worden uitgevonden en toegepast. En dat zijn lang niet altijd "vergeten groenten". Mijn buurvrouwen koken nog vaak heel traditioneel en gebruiken hierbij groenten en kruiden die niet in de (super)markt te vinden zijn. Maar dat betekent niet dat deze ingrediënten vergeten zijn. Ook de oude bereidingswijze en de verrassende combinaties bieden weer nieuwe smaakmogelijkheden. Ze moeten alleen weer even ge-her-introduceerd worden.

Gisteren zijn mijn ouders, mijn tante en mijn oom aangekomen. Ze blijven een aantal dagen op bezoek. Ik zal hun ook eens vragen of zij nog herinneringen hebben aan groenten, combinaties en bereidingswijzen die wij allang zijn vergeten. Misschien zijn deze ook toe te passen in mijn Italiaanse keuken. Ik zal lekker voor ze koken en volgende week horen jullie wat het is geworden.

Ik serveer deze speltsalade vaak in een glaasje. Deze salade is een onderdeel van mijn uitgebreide antipasti, die wij onze gasten graag serveren.

Niks basta met de pasta...mijn klassieker

Deze week wil ik met jullie een van mijn favoriete pasta recepten delen. Al in een eerdere post heb ik beschreven hoe je verse pasta maakt. Om jullie het gemakkelijk te maken nogmaals even het recept voor als je de pasta zelf gaat maken.

Basisdeeg pasta voor 4 personen:

200 gr. meel (liefst Italiaanse '00', doppio zero) en iets extra voor op de deegplank (of tafel of aanrecht) 2 eieren

Dit levert 275 gr verse pasta op, wat neerkomt op ongeveer 65 gr per persoon.

Maak van het meel en de eieren het pasta deeg en leg het even weg om te rusten. Daarna kun je het uitrollen en er tagliatelle van snijden. 




Koken: Verse pasta is sneller gaar dan gedroogde.

Saus: Verse pasta absorbeert meer vocht (en dus saus) dan gedroogde pasta. Maak de saus niet te dik als je verse pasta gebruikt.





De tagliatelle met saus van porcini (eekhoorntjesbrood) en gedroogde tomaatjes serveer ik graag aan onze gasten. Bram en Jolein noemen het al de klassieker van Agriturismo Ca'Betania. 

Ingrediënten voor 4 personen:

250 gr verse tagliatelle 
250 gr biefstuk
1 ui fijngehakt
2 teentjes knoflook fijngehakt
1 tl gedroogde oregano
1 kaneelstokje
50 ml Marsala of port
200 ml groente of vleesbouillon
20 gr gedroogd eekhoorntjesbrood geweekt en fijngehakt
50 gr gedroogde tomaten fijngehakt
25 gr roomboter
100 ml crème fraîche of room
3 eetlepels peterselie grof gehakt
olie 

Bereiding van te voren:

Giet de olie in de pan en fruit de ui en knoflook zachtjes 5 minuten. Fruit de oregano en het kaneelstokje heel even mee. Voeg de port, de bouillon, het eekhoorntjesbrood en de gedroogde tomaten toe. Breng alles aan de kook en laat 20-25 minuten heel zachtjes koken. Neem de pan van het vuur en laat de smaken een paar uur intrekken.

Vlak voor het serveren:

Kook water voor de pasta. Verhit boter in een koekenpan. Bak de biefstuk in de boter bruin van buiten. Als de biefstuk klaar is bestrooien met zout en peper en in aluminiumfolie verpakken en laten rusten. 
Verwarm opnieuw de saus en voeg hierbij de crème fraîche en peterselie, breng op smaak met zout en peper. Verwijder het kaneelstokje. Als de saus te dik is kun je die het beste verdunnen met wat kookwater van de pasta. Giet de pasta af en meng deze door de saus en warm nog even door. Snijd de biefstuk in reepjes. Doe de pasta in een grote schaal en leg vlees op de pasta en strooi er iets peterselie over. Serveer direct!

 Zonder vlees:

Gebruik in plaats van biefstuk portobella's. 





Maak de saus van eekhoorntjesbrood en gedroogde tomaten volgens bovenstaand recept. Vervang voor de vegetarische versie de biefstuk door 3-4 portobella’s. Snijd de portabella's in repen van ca. 1 cm dik. Bestrooi ze met zout en peper en bak ze in boter onder af en toe omscheppen gaar. Schep ze uit de pan, laat de saus met de crème fraîche warm worden en serveer met pasta als boven. 

Buon appetito!

Ghiro

De Nocino van Agriturismo Ca'Betania staat te rijpen in de zon. De noten die nu nog in de boom hangen, en dat zijn er dit jaar best veel, kunnen verder rijpen. We hopen dan in het najaar weer veel walnoten te oogsten. De noten gebruik ik zeker in de keuken in diverse gerechten en salades en ik maak mijn eigen muesli. Maar we vinden het ook heerlijk om zo een handje vol noten te eten...erg lekker en super gezond. 









Alleen zijn wij niet de enigen die de noten heerlijk vinden...er zijn meer kapers op de kust. De ghiro (relmuis) is ook dol op walnoten. Hij eet er volop van en legt ook nog eens een voorraadje aan voor de winter...lelijke dief!

De ghiro is een knaagdier en begint in de avond actief te worden. Dan begint hun zoektocht naar voedsel wat gepaard gaat met veel lawaai. In het bos op ons erf zitten een aantal van deze schattige diefjes. Ze plunderen de walnoten, kersen, moerbeien en wie weet wat nog meer. Maar wij vinden dat niet erg...laat maar plunderen.




De bomen die hij bezoekt hebben we aangelicht en zo zien we dit beestje regelmatig zitten smullen op een van de takken. 

Toen we onlangs op een mooie avond buiten zaten kregen we de kans om hem in het echt te zien en nog te fotograferen ook. Hij sprong, als een eekhoorn, van tak naar tak. Eindelijk had hij een plekje gevonden waar veel noten bij elkaar zaten. Niet wetende dat wij hem bespioneerden, begon hij te peuzelen.

Als lekkernij:

De ghiro gold bij de Oude Romeinen als een lekkernij. De dieren werden gehouden en vetgemest in potten, gliraria genaamd. Als de dieren vet genoeg waren, werden ze gekookt en opgegeten.
Voorlopig staat de ghiro niet op ons menu.





Gelukkig voor ons staan er veel walnotenbomen op ons erf. Zo zijn er ieder jaar nog ruim voldoende noten om de heerlijke Nocino likeur te maken en voor onze eigen wintervoorraad.