Ghiro

De Nocino van Agriturismo Ca'Betania staat te rijpen in de zon. De noten die nu nog in de boom hangen, en dat zijn er dit jaar best veel, kunnen verder rijpen. We hopen dan in het najaar weer veel walnoten te oogsten. De noten gebruik ik zeker in de keuken in diverse gerechten en salades en ik maak mijn eigen muesli. Maar we vinden het ook heerlijk om zo een handje vol noten te eten...erg lekker en super gezond. 









Alleen zijn wij niet de enigen die de noten heerlijk vinden...er zijn meer kapers op de kust. De ghiro (relmuis) is ook dol op walnoten. Hij eet er volop van en legt ook nog eens een voorraadje aan voor de winter...lelijke dief!

De ghiro is een knaagdier en begint in de avond actief te worden. Dan begint hun zoektocht naar voedsel wat gepaard gaat met veel lawaai. In het bos op ons erf zitten een aantal van deze schattige diefjes. Ze plunderen de walnoten, kersen, moerbeien en wie weet wat nog meer. Maar wij vinden dat niet erg...laat maar plunderen.




De bomen die hij bezoekt hebben we aangelicht en zo zien we dit beestje regelmatig zitten smullen op een van de takken. 

Toen we onlangs op een mooie avond buiten zaten kregen we de kans om hem in het echt te zien en nog te fotograferen ook. Hij sprong, als een eekhoorn, van tak naar tak. Eindelijk had hij een plekje gevonden waar veel noten bij elkaar zaten. Niet wetende dat wij hem bespioneerden, begon hij te peuzelen.

Als lekkernij:

De ghiro gold bij de Oude Romeinen als een lekkernij. De dieren werden gehouden en vetgemest in potten, gliraria genaamd. Als de dieren vet genoeg waren, werden ze gekookt en opgegeten.
Voorlopig staat de ghiro niet op ons menu.





Gelukkig voor ons staan er veel walnotenbomen op ons erf. Zo zijn er ieder jaar nog ruim voldoende noten om de heerlijke Nocino likeur te maken en voor onze eigen wintervoorraad.