Pasta, maar dan weer anders.

Al een hele week sta ik nu samen met Bert in het kamertje naast onze keuken om de vloer uit te diepen. Een hele klus. Inmiddels hebben we een halve meter stenen, zand en rotsen eruit gehaald en op de vrachtwagen gegooid. Dit is nodig omdat de huidige vloer ruim 75 cm. hoger ligt dan de vloer in onze keuken.
Natuurlijk vind ik het fijn om zo weer aan het klussen te zijn, maar dit werk is ook heel erg zwaar. Met een grote elektrische hamer slaan we op de rotsen en met de kruiwagen brengen we alles naar buiten. 

Na het ontbijt gaan Bram en Jolein naar school en begint ook voor ons de werkdag. Wel piano-piano natuurlijk. Dat betekent eerst even, de kippen verzorgen en met Boris wandelen. Dan is het tijd voor werkoverleg onder het genot van een kopje espresso - bij voorkeur in het zonnetje - en dan om een uur of acht gaan we beginnen. Voorlopig vooral slopen.

Na talloze kruiwagens vol mooie vloerdelen en puin uit de vloer gehaald te hebben, dachten we dat we klaar waren. Helaas. De geometra, onze bouwbegeleider, kwam ons vertellen dat we er nog 20 cm. extra er uit moesten halen. Er moet meer ruimte komen voor de nieuwe vloer.
Ik heb nog wel even mijn charmes in de strijd gegooid, maar hij was zeker van zijn zaak: "Aaltje, die extra 20 cm. moet eruit". Dus maar weer de werkhandschoenen aan, spieren opgerekt en spitten maar.




Ook moesten we voor vandaag de trap die het kamertje verbindt met de bovenverdieping eruit slopen. Vanmiddag komen onze bouwvakkers om het plafond weer dicht te maken. 

Als Bram en Jolein om drie uur 's middag thuis komen uit school lunchen we samen en nemen we tijd voor een siësta. Daarna werken we nog een klein uurtje door en dan vinden we het genoeg voor de dag...Basta cosi!

We nemen een heerlijke douche en gaan met de benen op de bank, moe maar voldaan en morgen is er weer een nieuwe dag.

Dit zijn dan van die dagen dat ik niet zoveel zin en inspiratie heb om te koken. Ik kies dan meestal voor spaghetti, want de smaak is altijd een succes en het koken kan bijna niet mis gaan. Of ik nou een traditionele spaghetti bolognese maak of een spaghetti carbonara, het smaakt altijd super lekker. 



Maar omdat het zo’n eenvoudig gerecht is kan het wel een beetje saai worden. Daar moet ik voor oppassen want eten is een feest en dat moet zo blijven.

Als ik gasten te eten krijg zullen ze niet onder de indruk zijn wanneer ik ze een gewoon bord pasta voor zet. Dat doe ik dan ook niet en daarom maak ik er meestal iets extra’s van.

Ik zal je laten zien hoe je van spaghetti iets bijzonders kan maken zonder dat het een moeilijk gerecht wordt. Het is een bijzondere draai op mijn traditionele spaghetti-recepten. Het ziet er heerlijk en aantrekkelijk uit en smaakt lekker zoals altijd.

Ik maak mijn spaghetti zelf, maar je kunt natuurlijk ook kant-en-klare spaghetti in de winkel kopen. Er zijn vele goede verse en gedroogde pasta soorten te koop.

Spaghetti alla muffin.

300 g spaghetti

Parmezaanse kaas

1 fles tomatensaus naar keuze

Olijfolie extra vergine

150 g gehakt
bakvorm voor 12 muffins

Maak van het gehakt kleine balletjes met kruiden naar keuze, ik gebruik verse Italiaanse kruiden, en braad ze licht aan. Breng indien nodig de tomatensaus op smaak met kruiden. Kook de spaghetti a dente, dan afgieten en mengen met 2 eetlepels olijf olie. Laten afkoelen en daarna 3 eetlepels Parmezaanse kaar erdoor roeren.

Vet de muffin vorm goed in en verwarm de oven voor op 175 graden.

Vul de vormpjes met de spaghetti en schep er wat tomatensaus op. Leg er een gehaktballetje op en daarna weer wat tomatensaus. Bestrooi het met wat Parmezaanse kaas.

Zet het in de oven voor 20 minuten zodat de pasta muffins goed warm zijn en de kaas gesmolten is. Maak de randen goed los en schep ze voorzichtig uit de vorm. 

Presenteer ze op een mooie schaal en garneer met kaas en peterselie.

Buon appetito!