We zijn weer stof aan het maken. En weer in ons restaurant. Tot dusver kookte ik hoofdzakelijk voor onze gasten, maar steeds meer en vaker krijgen we in ons restaurant bezoek van mensen van buitenaf. In de zomer zijn dat vaak toeristen, maar buiten het seizoen ook steeds meer Italianen uit onze omgeving. Dat voelt voor mij wel heel erg goed dat mijn kookkunsten ook hier in Mercatello sul Metauro en omgeving worden gewaardeerd.
Nu zitten Italianen graag met veel mensen aan tafel en dat wordt in ons kleine huiselijke restaurant al gauw een beetje krapjes. Afhankelijk van de tafelopstelling kunnen er nu 12 tot 14 gasten binnen eten. Op onze veranda kunnen nog eens 14 gasten zitten, maar dat kan alleen als het mooi weer is. En ook hier op de heuvel is het wel eens fris, dus daarom zijn we deze week begonnen met het uitbreiden van onze keuken.
 |
Net als onze huidige keuken, behoort de nieuwe ruimte tot het oudste deel van ons huis. Het is ook een voormalige stalruimte. We moeten de vloer verlagen, en dit klusje is als een reis door de tijd. Heel vroeger was de vloer al veel lager, maar in de loop van een paar eeuwen zijn er steeds nieuwe vloeren bij op gekomen. En helemaal onderin komen we op de rotsen waar Ca'Betania op gebouwd is.
 |
| Onze toezichthouder |
Om te beginnen moet de vloer een stuk lager komen te liggen en dat betekent stenen bikken. Nou liggen er hele mooie stenen op de vloer en die willen we graag opnieuw gaan gebruiken. Bert gaat voorzichtig te werk en haal de vloer laag voor laag weg. Het slopen van de vloer doen we met een pneumatische hamer, of zoals ze dat hier zeggen:een motopicca. We hebben inmiddels drie vloeren weggehaald en zijn nu op de rotsvloer aangekomen. Ook daar moet een klein deel van worden weggehaald. Om de twee ruimten met elkaar te verbinden moeten we een doorgang maken in een oude binnenmuur. Dit is een voormalige buitenmuur en is misschien wel 60 - 80 cm. dik.
Dit is onze zoveelste verbouwing en we vinden het nog steeds erg leuk om te doen. Maar het is ook wel spannend, want je weet niet wat je tegenkomt in zo'n antiek gebouw. Een pot met goud hebben we nog niet gevonden, maar we hebben al wel weer een hele mooie stapel platte rotsen, die we voor onze volgende klus kunnen gebruiken. We hebben al weer een plannetje.......
Het hakken, breken en verplaatsen van zoveel zand en stenen is zwaar werk. Vooral op een glooiend erf als de onze. Daarom maak ik aan het eind van de dag een pittige ' werkmans-pasta'
Spaghetti piccanti
Ingrediënten voor 4 personen:
200 g rode paprika
100 g rode peper
1 stengel bleekselderij
zout
3 teentjes knoflook
6 el olijfolie
50 g ansjovis
1 takje basilicum
400 g spaghetti
Bereiding:
Was de aubergines en snijd hem in kleine blokjes. Halveer de paprika en rode peper en verwijder de zaadlijsten. Snijd de paprika in kleine blokjes en de peper in ringetjes. was de bleekselderij en snijd hem ij kleine stukjes. Meng de aubergine, de paprika, de rode peper en de bleekselderij in een vergiet en bestrooi met zout. Laat afgedekt een paar uur tot 1 nacht uitlekken.* Dep de groenten droog met keukenpapier.
Pel en snipper de knoflook en verhit deze samen met de olie en ansjovis in de koekenpan tot de ansjovis is gesmolten.
Was het basilicum, schut het droog, pluk de blaadjes van de takjes en hak ze fijn. Voeg de gemengde groenten en basilicum toe en bak al omscheppend ca. 3 minuten mee.
Kook de spaghetti volgens de aanwijzingen op de verpakking beetgaar in water met zout. Meng de pasta met de groenten in de pan en voeg eventueel iets kookvocht toe om de saus wat dunner te maken.
Schep de pasta op een mooie schaal of in een bord en bestrooi met Parmezaanse kaas en blaadjes basilicum.
*Dek de groenten af met een zwaar bord en plaats daar eventueel een extra gewicht op om zoveel mogelijk vocht uit de groenten te trekken.
Buon lavoro e buon appetito!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten